a story from Chicken Soup for the Souls

အေဖနဲ႔ကြၽန္ေတာ္

အေတြ႔အၾကံဳဆိုတာ
အရက္စက္ အၾကမ္းၾကဳတ္ဆံုးဆရာပဲ၊
ဒါေပမယ္႔ အဲဒီက သင္ခန္းစာယူစမ္းပါ။
ယူၿဖစ္ေအာင္ယူပါ။
(စီအက္စ္လူး၀စ္)

စပိန္ၿပည္ေတာင္ပိုင္းရွိ အက္စတီပိုနာဆိုသည္႔ေနရာေလးမွာ ကြၽန္ေတာ္ ၾကီးၿပင္းခဲ႔သည္။ကြၽန္ေတာ္႔အသက္ ၁၆-ႏွစ္ရြယ္ တစ္ေန႔နံနက္မွာ အေဖက သူ႔အား ကြၽန္ေတာ္ႏွင္႔ ၁၈-မိုင္ေလာက္အကြာမွာရွိသည္႔ မီဂ်ားစ္ရြာသို႔ ကားေမာင္းပို႔ခြင္႔
ေပးသည္။အဲသည္လို ခြင္႔ေပးၿခင္းအတြက္ ကြၽန္ေတာ္က ကားကို အနီးရွိ ၀ပ္ေရွာ႔တစ္ခုမွာ ေရေဆးဆီထုိုးလုပ္ေပးရန္ပါတာ၀န္ယူရသည္။
အဲသည္တုန္းက ကြၽန္ေတာ္ကားေမာင္းတတ္စ၊ကားကို ကိုင္တြယ္
သံုးစြဲခြင္႔လည္း ေသေသခ်ာခ်ာမရေသးသည္႔ကာလၿဖစ္ရာ အေဖေၿပာသည္႔အခါ ကြၽန္ေတာ္အလ်င္အၿမန္ပင္ေခါင္းညိတ္ၿဖစ္ခဲ႔သည္။
ကြၽန္ေတာ္ အေဖ႔ကို မီဂ်ားစ္သို႔ ကားေမာင္းပို႔သည္။သည္ေနာက္ ညေန ၄-နာရီတိတိမွာ ၿပန္လာၾကိဳမည္ဟု ကတိေပးခဲ႔ၿပီး ၀ပ္ေရွာ႔ရွိရာ တန္းသြားကာ ကားကုိအပ္သည္။အဲသည္ေနာက္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ေလးပိုေနသၿဖင္႔ ၀ပ္ေရွာ႔အနီးရွိ ရုပ္ရွင္ရံုမွာ ရုပ္ရွင္တစ္ကားႏွစ္ကား၀င္ၾကည္႔မည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ဆံုးၿဖတ္
လိုက္သည္။ရံုထဲေရာက္ၿပီးသည္႔ေနာက္ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာမွန္းမသိ
ၿဖစ္သြားသည္။ေနာက္ဆံုးကားၿပီး၍ နာရီၾကည္႔မိသည္႔အခါ ၆-နာရီထုိးေနၿပီ။
ႏွစ္နာရီတိတိ ကြၽန္ေတာ္ေနာက္က်သြားၿပီ။
ရုပ္ရွင္ၾကည္႔၍ ေနာက္က်မွန္းသိလွ်င္ အေဖအၾကီးအက်ယ္ေဒါသထြက္ ေတာ႔မည္။ကြၽန္ေတာ္႔ကို ဘယ္ေတာ႔မွ ကားေမာင္းခြင္႔ေပးမည္ မဟုတ္ေတာ႔။
ထို႔ေၾကာင္႔ အေဖ႔အား ကားမွာၿပင္စရာေတြ ရွိေန၍ ၀ပ္ေရွာ႔ကလူေတြထင္ထားတာထက္ အၾကာၾကီး အခ်ိန္ယူလုပ္ကိုင္ေနရေၾကာင္း ေၿပာရန္စဥ္းစားၿပီး လာခဲ႕သည္။
အေဖႏွင္႔ေတြ႔ရန္ ခ်ိန္းထားသည္႔ေနရာသို႔ ေရာက္ေသာအခါ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ပင္ အေဖေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနတာ ကြၽန္ေတာ္ေတြ႔ရသည္။
ေနာက္က်သည္႔အတြက္ ေတာင္းပန္ေၾကာင္း စကားပလ’င္ခံကာ ကြၽန္ေတာ္တတ္ႏိုင္သမွ် အၿမန္ဆံုးလာခဲ႔ေၾကာင္း၊၀ပ္ေရွာ႔မွာ ၾကီးၾကီးမားမားၿပင္ ရတာေတြ ရွိေနသၿဖင္႔ ဒီေလာက္ၾကာေနၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္ေၿပာလိုက္သည္႔
အခ်ိန္ အေဖ၏အၾကည္႔ကို ကြၽန္ေတာ္႔တစ္သက္ ေမ႔ႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။

အေဖ-ေဂ်ဆင္၊ဒီကိစၥ အေဖ႔ကို လိမ္ေၿပာမွၿဖစ္မယ္လို႔ မင္းသေဘာထားတာ အေဖစိတ္မေကာင္းဘူး

သား -ဘာၿဖစ္လို႔လဲ အေဖ၊ကြၽန္ေတာ္အမွန္အတိုင္း ေၿပာတာပဲဟာ၊

အေဖ ကြၽန္ေတာ္႔ကို ထပ္ၾကည္႔ၿပန္သည္။

အေဖ-မင္းေပၚမလာေတာ႔ ငါ၀ပ္ေရွာ႔ကို ဘာေတြၿဖစ္ေနလဲ လွမ္းေမးတယ္၊မင္းမလာယူေသးတာတဲ႔၊အဲဒီေတာ႔ ကားမွာဘာမွမၿဖစ္ဘူးဆိုတာ ငါသိၿပီးသားေပါ႔ကြ၊

ရုတ္တရက္ရွက္ေၾကာက္သည္႔စိတ္ၿဖင္႔ ကြၽန္ေတာ္ထူပူ၍သြားသည္။ရုပ္ရွင္
ရံုသို႔သြားမိသၿဖင္႔ ေနာက္က်ရၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္း မပြင္႔တပြင္႔ ကြၽန္ေတာ္ဖြင္႔ဟ၀န္ ခံ သည္။ကြၽန္ေတာ္႔စကားမ်ားကို စူူးစုိက္နားေထာင္ရင္း အေဖ႔မ်က္ႏွာမွာ ၀မ္းနည္းေၾက
ကြဲသည္႔ အရိပ္လကၡဏာမ်ား ယွက္သန္းလာသည္။

အေဖ-အေဖ ေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္တယ္ သား၊သားကိုမဟုတ္ဘူး၊ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ေဒါသထြက္တာ၊သား စဥ္းစားၾကည္႔၊ဒီအရြယ္ေလာက္ထိေရာက္
လာတဲ႔အခ်ိန္ သားမွာ အေဖ႔ကိုလိမ္ေၿပာရမယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္မ်ိဳးရွိေနတာ
အေဖညံ႔လို႔ပဲ။အေဖေမြးထားတဲ႔သားဟာ ကိုယ္႔အေဖကို ေတာင္ အမွန္အတိုင္း မေၿပာႏိုင္တဲ႔လူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေနတာ အေဖ အသံုးမက်လို႔ပဲ၊ဖခင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အေဖမေအာင္ၿမင္ခဲ႔ဘူး၊အခု အေဖအိမ္ကို လမ္းေလွ်ာက္ၿပန္မယ္၊သားကုိ ၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ႔တဲ႔ ဒီႏွစ္ကာလေတြအတြင္း အေဖဘာအမွားေတြ က်ဴးလြန္ခဲ႔မိသလဲအေၿဖေပၚတဲ႔အထိ အေဖစဥ္္းစားသြားမယ္၊

သား-အေဖ၊အိမ္အထိက ၁၈-မိုင္ေတာင္ေ၀းတယ္ အေဖရယ္၊ၿပီးေတာ႔ ေမွာင္လဲေမွာင္ေနၿပီ၊ဒီေလာက္ အေ၀းၾကီးအေဖေလွ်ာက္
လို႔ ဘယ္ၿဖစ္မလဲ၊

ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ကာ ကန္႔ကြက္တာ ေဖ်ာင္းဖ်ေၿပာဆိုတာေတြ အားလံုးပင္ အခ်ည္းႏွီးသာၿဖစ္ခဲ႔သည္။အေဖ အၾကီးအက်ယ္စိတ္မခ်မ္းမသာၿဖစ္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ခဲ႔မိၿပီ။ယခုေတာ႔ ကြၽန္ေတာ္႔တစ္သက္တာမွာ အထိခိုက္အနာက်င္ဆံုး
သင္ခန္းစာတစ္ခု ကြၽန္ေတာ္ခံယူရေတာ႔မည္။
ဖုန္ထူေသာ ထိုလမ္းအတိုင္း အေဖေလွ်ာက္သြားသည္႔အခါ ကြၽန္ေတာ္ ကားေပၚေၿပးတက္ၿပီး အေဖ႔ေနာက္ကလိုက္ရသည္။သည္မွ်ဆိုလွ်င္အေဖရပ္ေလ
မည္လား၊အေဖေလွ်ာ႔ေတာ႔မည္လား ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းၾကီးစြာၿဖင္႔ တစ္လမ္းလံုး ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးလာသည္။အေဖကြၽန္ေတာ္႔ကို တစ္ခြန္း
မွ်ၿပန္မေၿပာ။၀မ္းနည္းေၾကကြဲစြာ ေတြေ၀ေငးေမာကာသာေလွ်ာက္၍ သြားေနသည္။
၁၈-မိုင္လံုးလံုး အေဖလမ္္းေလွ်ာက္သည္႔ေနာက္က ပ်မ္းမွ် တစ္နာရီ ၅-မိုင္
ႏွုန္းေလာက္ၿဖင္႔ ကြၽန္ေတာ္ကားေမာင္းလိုက္ပါလာရသည္။
ကြၽန္ေတာ္႔ဘ၀တစ္သက္တာတြင္ အေဖ႔ကို အဲသည္လို ပင္ပန္းၿခင္း၊စိတ္ပင္ပန္းၿခင္းၾကီးစြာခံစားေနရသည္႔အေနအထားၿဖင္႔ ၿမင္ေတြ႔ေနခဲ႔ရသည္႔ ထိုစဥ္
ကအၿဖစ္ေလာက္ ခါးသီးဖြယ္၊ရင္နင္႔ဖြယ္ေကာင္းလွေသာ အေတြ႔အၾကံဳမ်ိဳး မရွိေတာ႔ပါ
သို႔ေသာ္ အဲံဒီအေတြ႔အၾကံဳသည္ ကြၽန္ေတာ္႔ႏွလံုးသည္႔ပြတ္ထဲတြင္ ထာ၀ရစြဲၿမဲသြားေစမည္႔သင္ခန္းစာတစ္ခုေပးခဲ႔သည္။ေနာင္တစ္သက္တာပတ္
လုံုုး အေဖ႔ေရွ႔ေမွာက္၌ မမွန္ေသာစကားကို တစိုးတစိမွ် ကြၽန္ေတာ္မဆိုၿဖစ္ေတာ႔။။
ျပီးပါျပီ။။

စကားခ်ပ္။ ။ ေဖျမင့္၏ ႏွလံုးသားအာဟာရ တတိရတြဲမွ