Friday, October 12, 2007

၁ခု

ဘေလာခ့္မေရးျဖစ္တာေတာင္ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ။ အရွုပ္ေတြလုပ္ေနလို ့။ ဟဲဟဲ။ အရင္ကကြ်န္ေတာ္က ဘေလာခ့္ေရးရင္ မရွည္ရွည္ေအာင္ဆြဲဆန္ ့ျပီးေရးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အပ်င္းကလည္းၾကီး၊ ခ်ကလည္းမေရး၊ စိတ္ထဲေပၚလာတာေရးေတာ့ တခါတေလ အေရွ့နဲ ့အေနာက္နဲ ့မညီတာေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ခု တိုတိုပဲေရးေတာ့မယ္။ ခုပံုျပင္က ဇာတ္သြားကမေကာင္းပါဖူး။ ကြ်န္ေတာ္က ၀တၳဳေရးဆရာမွ မဟုတ္တာ။ ဖတ္လို ့မေကာင္းရင္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ပါခင္ဗ်ာ။ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ ပံုျပင္၁ခုလို ့ပဲသေဘာထားပါေတာ့.....

ဟိုးဟိုးေရွးေရွးတုန္းက တိုင္းျပည္တစ္ျပည္မွာ ဘုရင္တစ္ပါးအုပ္ခ်ဳပ္တယ္ဗ်ာ။ အဲဘုရင္ကဆိုးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကဆင္းရဲတယ္။ မိသားစုတစ္ခုကလည္းဆင္းရဲတယ္။ သူတို ့မွာသားတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူတို ့ကဆင္းရဲေတာ့ သူတို ့သားကို ပညာမသင္ႏိုင္ဖူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ ့စား၀တ္ေနေရးျပည္လည္ေအာင္ဆို ျပီးေတာ့ သူတို ့သားကို ဘုရင္ အမွုထမ္းလုပ္ခိုင္းတယ္။ စစ္သားေလးေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ေန ့ေတာ့ သူ ့မိဘေတြက ဘုရင္ က အရမ္းဆိုးေတာ့သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဖူး။ ဒါနဲ ့ဘုရင္တိုင္းခန္းလွည့္လည္ တုန္းမွာသတ္ဖို ့ၾကံစည္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဘုရင္က သူ ့အမွုထမ္းေတြကိုလွမ္းေမးတာေပါ့။ အဲ့လူေတြက ဘယ္သူလည္းေပါ့။ သူ ့အမွုထမ္းေတြက ေျပာတာေပါ့...အဲ့စစ္သားေလးရဲ ့မိဘေတြပါေပါ့။ ဒါနဲ ့ဘုရင္က အဲ့စစ္သားေလးကို ေခၚခုိင္းျပီးေတာ့ သူ ့မိဘေတြကို ရွင္းခိုင္းတာေပါ့ဗ်ာ။ ရွင္းခိုင္းတယ္ဆို တာဖမ္းျပီး အခ်ဳပ္ထဲထည့္ခုိင္းတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ မိဘေတြက ခုခံရင္ ခ်ရင္လည္းခ်ရမွာေပါ့။ ဘုရင္ဆိုတဲ့ အမ်ဳိးက ဆိုးတယ္ဗ်။ သူတို ့က သူတို ့အေပၚ သစၥာရွိေနမွန္းသိရင္ေတာင္မွ အခက္အခဲမျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးျပီး သစၥာရွိမရွိ စမ္းသပ္ေသးတာ။အားေနယားေနရင္ ေသဒဏ္ကလည္းေပးခ်င္ေသးတာ။ ခုလည္းစမ္းသပ္တာေပါ့။ အခုအေျခအေနအရ အဲ့ ေကာင္ေလးမွာ ေရြးစရာ ၂လမ္းရွိတယ္။
၁) မိဘေတြမို ့မလုပ္ႏိုင္ပါဖူးေပါ့။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ရွင္းတယ္။ အဲ့ ေကာင္ေလးကို သစၥာမရွိဖူးဆိုျပီးေတာ့ ေသဒဏ္ေပးမယ္။ ေကာင္ေလးမိဘေတြကိုလည္း တျခားလူေတြကို ခိုင္းျပီးေတာ့ ဖမ္းခိုင္းမယ္။ ျပီးရင္ ေသဒဏ္ေပးမယ္။ ဒါဆို ေကာင္ေလးေရာ၊ မိဘေတြေရာ အသက္ဆံုးရွုံးမွာ။

၂) မိဘေတြမွန္းသိရက္နဲ ့ ဖမ္းမယ္။ ဒါဆိုရင္ ေကာင္ေလးက အသက္ခ်မ္းသာမယ္။ ဖမ္းရံုပဲဖမ္းရမွာဆိုေတာ့ မိဘေတြက ရွင္ရင္လည္းရွင္ႏိုင္တယ္။ သိပ္ေတာ့မေသခ်ာဖူး။ ၅၀-၅၀ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ဆုေတြဘာေတြ မျဖစ္စေလာက္လည္း ေပးသနားခံရင္ခံရမွာေပါ့ဗ်ာ။ အမ်ားကေတာ့ေျပာမွာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေကာင္ေလးက ကိုယ့္ မိဘကိုေတာင္ျပန္လုပ္ရက္တယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သိေတာ့မူတဲ့အတိုင္း အမ်ားဆို တာ ေျပာဖို ့က နံပါတ္၁ေလ။ ေကာင္ေလးအေျခအေနကို ေတာ့ ဘယ္နားလည္ပါ့မလဲ။

ကဲ ခင္ဗ်ားတို ့ေရာ ေကာင္ေလးေနရာမွာဆိုရင္ ၁ ကိုေရြးမလား။ ၂ကိုေရြးမလား။ comment မွာ၀င္ေရးသြားေပးပါ။ reason ကိုေတာ့ ေရးရင္လည္းေရး မေရး္လည္းကိစၥမရွိပါဖူးခင္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးေတာ့ၾကိဳးစားျပီးေရးေပးပါခင္ဗ်ာ။ ဒါနဲ ့ဘာေရြးမလည္း စဥ္းစားတဲ့အခါ ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့ ပညာတတ္အသိဥာဏ္ဦးေႏွာက္နဲ ့မစဥ္းစားပါနဲ ့ခင္ဗ်။ အလြန္ဆံုး ၇တန္း ၈တန္းေအာင္ အသက္ ၂၅-၃၀ စာ မဖတ္ လူတစ္ေယာက္ေနကေနစဥ္းစားပါခင္ဗ်။ ေနာက္တစ္ခုကလည္း ေခါင္းေအးေအးနဲ ့မစဥ္းစားနဲ ့ခင္ဗ်။ သေဘာကေတာ့ အခုပဲ ဘုရင္ဆီ က အမိန္ ့ရလို ့ ခ်က္ခ်င္းတုန္ ့ျပန္ ရေတာ့မယ့္ အေျခအေနက ေန စဥ္းစားပါ။........

ပံုျပင္ေလးကေတာ့ဒါပါပဲခင္ဗ်ာ။... :P

post signature

Thursday, August 16, 2007

အၾကိဳက္ဆံုးအေဟာင္း၅

အစ္မေလးမသည္ ကြ်န္ေတာ့္ကိ္ု tag သည္။ ထို ့ေၾကာင့္ေရးသည္။ tag ေသာေၾကာင့္ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ပို ့စ္အေဟာင္းေတြထဲက၅ခုျဖစ္ပါသည္။ ၾကိဳက္တယ္ရယ္ေတာ့လည္းမဟုတ္ပါဖူး။ ဓါတ္တည့္တာေလးေတြေပါ့ေနာ္။ အကုန္လံုးနဲ ့ေတာ့တည့္ပါတယ္။ အတည့္ဆံုး၅ခုဆိုပါေတာ့။ :P

၁)လူမုန္းမ်ားေအာင္လုပ္နည္း
(လူမုန္းမ်ားေစရန္လိုက္နာရမည့္ ၁၂ခ်က္ျဖစ္ပါသည္။)
၂) ခြင့္လႊတ္ျခင္း
(သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ ့ idea အေတြးအေခၚေလး၁ခုေပါ့ကြယ္။)
၃)စ၍ကားေသာအရာမ်ားကိုပံုထားျခင္း = စကားပံု
(အေၾကာင္းအရာေလး၁ခု)
၄)A Theory from Alchemy
(ကြ်န္ေတာ့္အတြက္လက္ေတြ ့အက်ဆံုး သီအိုရီ ၁ခုပါ။)
၅)ေျပာင္းလဲမွု(evolution)
(ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ရွိေနေသာ ဥာဏ္မမီသည့္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေရးသားခ်က္မ်ား)

အစ္မေလးမစကားကိုခဏယူသံုးလိုက္မယ္။ လာလည္သူမ်ားကိုလည္း tag ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္ နာမည္ႏွင့္တကြျပန္tag ခ်င္သူမ်ားကေတာ့

၁) အစ္မ သိုးမေလး
၂) အစ္မ ျမလႊာ
၃) အစ္ကို စစ္ကိုင္း
၄) အစ္ကို မ်က္လံုး
၅) အစ္ကို စိုးထက္
၆) ကိုၾဆာဘ
တို ့ျဖစ္ပါသည္။

post signature

Tuesday, July 31, 2007

ခရီးသြားေနသည္။

ခရီးသြားလိုက္ဦးမယ္။ ၈ရက္ေလာက္ၾကာမယ္။ ျပန္လာမွ ျပန္ေရးေတာ့မယ္။ လာလည္သူမ်ားကိုေက်းဇူးတင္ပါသည္။

post signature

Saturday, July 28, 2007

ေျပာင္းလဲမွု(evolution)

ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားၾကည့္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အေရွ့ မွာ ေရးခဲ့တာေတြ အကုန္လံုးလိုလို က လူေတြရဲ ့အျပဳအမူေပၚ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့မေက်နပ္ခ်က္ေတြခ်ည္းပဲေနသလိုျဖစ္ေနတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရင္ ကြ်န္ေတာ့္မွာ မေကာင္းျမင္၀ါဒီ စိုးမိုး ေနသလိုျဖစ္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြမပါပဲ လူေတြ လုပ္ေလ့လုပ္ထရွိတယ္ဆိုျပီး ေရးခဲ့တာမ်ားတယ္။ စစေရးတုန္းကေတာ့ ေက်နပ္သြားသလိုခံစားရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ ဆက္ေရးျဖစ္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ တေျဖးေျဖးနဲ ့ အဲ့လို ေရးတာေတြက အဓိပၸာယ္မရွိဖူးလို ့ထင္ေနတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လည္းအက်ဳိးမရွိသလိုပဲ။ သူမ်ားေတြ လုပ္ေနတာကို ကိုယ္က မေက်နပ္ဖူးဆိုျပီး ထိုင္ေရးေနေတာ့ ဘာမွ အက်ဳိးမထူးပါဖူး။ ကြ်န္ေတာ္ အေကာင္းျမင္တတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကည့္တယ္(ၾကိဳးလည္းၾကိဳးစားေနတုန္းပဲ)။ ဒါေပမယ့္ အဆိုးေတြကို ပဲ ျမင္တတ္လာသလိုပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္အေကာင္းျမင္တတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနတဲ ့နည္းက မမွန္လိုပဲလား။ ဒါမွမဟုတ္ အေကာင္းျမင္၀ါဒီကို မရရွိခင္ အဆိုးျမင္၀ါဒီကို အရင္ရရွိတာလား ဆုိတာေတာ့ မေျပာတတ္ဖူး။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရင္ ကြ်န္ေတာ္က ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္အေတြးအေခၚေတြ နဲ့ျပည့္ေနျပီးေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ ေနသလိုပဲ။ တကယ္လည္း စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ေနတာပါ။ တေန ့တေန ့ စိတ္ကူးတာကမ်ားေနျပီးေတာ့ အပ်င္းထူေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာအလုပ္ကိုမွ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္မလုပ္ျဖစ္ဖူး။ ဘာကိုမွ မေက်နပ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းကြ်န္ေတာ္ေရးရင္ ကြ်န္ေတာ္လုပ္မယ္လိုစဥ္းစားထားတာေတြ(မ်ားေသာအားျဖင့္ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀အတြက္) ဟာေတြပဲေရးေတာ့ရင္ေကာင္းမလားလို ့စဥ္းစားေနတယ္။ စိတ္ထဲမွာလဲ ဇေ၀ဇ၀ါေတြျဖစ္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ က ဘာအလုပ္ပဲလုပ္လုပ္ အျမဲတမ္းဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္တတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္အရင္က စဥ္းစားၾကည့္တာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခု ကို ဘက္ေပါင္းစံုက ျမင္တတ္ရင္(ဥပမာ - "ပ" ကို "၁"၊"ပ"၊"င"၊"ဂ" လို ့ျမင္ေအာင္ၾကည့္တာမ်ဳိးလိုေပါ့။ ဒါေပမယ္ တကယ္ဘက္ေပါင္းစံုၾကည့္ရင္ "ပ" က ၄မ်ဳိးမကပါဖူး။ ဒိုင္းမန္းရွင္းေတြပါေတြပါထည့္ျပီးစဥ္းစားရင္ေျပာတာပါ။ ထားလိုက္ပါ။ အဲ့ဒါက အေရးမၾကီးပါဖူး။) ကြ်န္ေတာ့္ အတြက္ အက်ဳိးေတာ္ေတာ္ရွိမယ္လို ့ထင္ခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္းျမင္တတ္ေအာင္ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ ေခါင္းေအးေအးနဲ့ စဥ္းစားမယ္ဆိုရင္ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိေတာ့ျမင္တတ္ေနျပီထင္တာပဲ။ တကယ္တမ္းလက္ေတြ ့မွာၾကေတာ့ အက်ဳိးရလဒ္အေနနဲ ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြက မျပတ္သား၀ူးျဖစ္ေနတတ္တယ္။ စကားေျပာရင္ေတာင္ျပတ္ျပတ္သားသားမရွိ၀ူးျဖစ္ေနတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္ထင္တာေတြကို ေျပာရင္ သူမ်ားေတြ အေနနဲ ့ဘုကလန္ ့က်သလိုျဖစ္ေနတယ္။ အခုေတာင္ အဲ့လို ဘက္ေပါင္းစံုကျမင္တတ္ေအာင္ ဆက္ၾကိဳးစားရင္ေကာင္းမလား။ မေကာင္းဖူးလားဆိုတာ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားေနတာေတြေရာ စဥ္းစားထားတာေတြေရာက ေတာ့အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ စိတ္ကူးေနရတာကို က ကြ်န္ေတာ့္၀ါသနာလိုျဖစ္ေနတယ္။ အဲ့လိုမ်ဳိးစဥ္းစားတာက ေကာင္းလားမေကာင္းလားမသိ၀ူးျဖစ္ေနတယ္။ Thomas A. Edison ကေတာ့ေျပာတယ္။ သူေအာင္ျမင္မွုရတာဟာ စဥ္းစားမွု ၂၀%၊ လက္ေတြ ့လုပ္ေဆာင္မွု ၈၀% လို ့ေျပာတယ္။ Albert Einstein က ေတာ့ေျပာတယ္။ သူ ကေတာ့ စဥ္းစားမွု ၈၀%၊ လက္ေတြ ့လုပ္ေဆာင္မွု ၂၀% တဲ့။ (% မ်ားသည္ ဖတ္္လို ့ေကာင္းေအာင္ အၾကမ္းဖ်င္းေရးျခင္းျဖစ္သည။္) သူတို ့၂ေယာက္စလံုးက သူတို ့ဘ၀မွာ ေအာင္ျမင္ခဲ့သူေတြခ်ည္းပဲ။ စဥ္းစားတာ ေကာင္းလားမေကာင္းဖူးလား ဆိုတာကို စဥ္းစားေနတာကိုက တစ္ခါတစ္ေလ ခြက်က်ႏိုင္တယ္။ ဒါဆို စဥ္းစားေနတာကမွ ၾကာဦးမယ္။ လုပ္လိုက္တာကမွျမန္ဥိီးမယ္လို ေျပာ ေနဦးမယ္။ ဒါေပမယ္ ဘက္ေပါင္းစံုက ျမင္ေအာင္ၾကိဳးစားေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ ခက္ခဲေနတယ္။ (အပ်င္းၾကီးေနတာလဲျဖစ္မွာေပါ့ေနာ္။) တစ္ခါတစ္ေလ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္းနဲ ့ အရာအားလံုးဟာ ဘာမွမဟုတ္သလိုျဖစ္လာတယ္။ ဘာမွအေရးမၾကီးေတာ့သလိုျဖစ္လာတယ္။ (တရားေပါက္သြားတာေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဖူး။ အပ်င္းပိုထူလာတာျဖစ္မယ္။) ဒါနဲ ့ "နဂါးႏိုင္ဓါး" အခန္းဆက္ကိုသိတယ္မလား။ အဲ့မွာ က်န္း၀ူက်ိကို သူ ့အဖိုးဆရာ က်န္းဆန္းဖုန္း က ရန္သူေတြနဲ ့ခ်ခါနီးမွာ ထိုက္က်ိသိုင္းသင္ေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ေမးတယ္...ခုနျပလိုက္တဲ့ အထဲမွာ သိုင္းကြက္ဘယ္ေလာက္မွတ္မိလဲလို ့ေမးတယ္။ က်န္း၀ူက်ိက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွတ္မိတယ္လိုေျဖတယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ျပတယ္။ ျပီးေတာ့ေမးတယ္။ တ၀က္ေလာက္ပဲ မွတ္မိတယ္လိုေျပာတယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ျပတယ္။ ျပီးေတာ့ေမးတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေမ့သြားျပီလို ့ေျပာတယ္။ ဒါကိုၾကည့္ရင္ အစတုံးက ကိုယ့္ဟာကိုယ္တတ္လွျပီလို ့ထင္တယ္။ ေနာက္ေတာ့တျဖည္းျဖည္းနဲ ့မတတ္မသိေသးပါလားဆိုျပီးေတာ့ျဖစ္လာတယ္။ အရင္တုန္းက သူမ်ားထက္ ဘယ္ေလာက္ထူးျခားေအာင္လုပ္လုပ္ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အမ်ားနည္းတူျပန္ျဖစ္ရတာပါပဲ။ တနည္းအားျဖင့္ အစကိုျပန္ေရာက္သြားသလို ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို ့လို လူငယ္ေတြမွာ လည္း သူမ်ားနဲ ့မတူေအာင္ ထူးထူးျခားျခားလုပ္ခ်င္ၾကတာပါပဲ။ အစစအရာရာေပါ့ေနာ္...အ၀တ္အစား၊ဒီဇိုင္း၊အေနအထား စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လဲ ဒီဘူတာပဲျပန္ဆိုက္ရတာပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္ပဲထူးျခားထူးျခား ေသေတာ့အတူတူပဲဆိုတာလိုမ်ဳိးေပါ့။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရင္ေျပာင္းလဲေနတာေပါ့ေနာ္။ မ်ဥ္းေျဖာင့္အတိုင္းေျပာင္းလဲေနတာေတာ့မဟုတ္ဖူး။ စက္၀ုိင္းလိုမ်ဳိးေျပာင္းလဲေနတာ။ ဒီထဲမွာပဲပတ္ ေနသလိုေပါ့။ လူတုိင္းေျပာင္းလဲရတာပါပဲ။ အသက္၊စိတ္ေနစိတ္ထား၊အေတြးအေခၚ စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။ ကြ်န္ေတာ့္ အေနနဲ ့က အဲ့ေျပာင္းလဲမွုကို ကိုယ္က ထိန္းခ်ဳပ္မလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေျပာင္းလဲမွုကပဲ ကိုယ့္ကို ထိန္းခ်ဳပ္တာကို ခံမလားဆိုတာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေျပာင္းလဲမွုကိုထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္တယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲမွု မစခင္ (တနည္းအားျဖင့္ ေျပာင္းလဲမွုက ထိန္းခ်ဳပ္ျပီး ကိုယ္မသိပဲေျပာင္းလဲမွု မစခင္) ကိုယ္က တစ္ခုခုကိုေတာ့ အျမဲတမ္းလိုလိုေျပာင္းလဲရပါတယ္။ လက္ေတြ ့မွာက်ေတာ့ကြ်န္ေတာ္က ေျပာင္းလဲမွုကိုမၾကိဳက္ဖူးလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ မေျပာတတ္ေသးပါဖူးဗ်ာ။ အခုေတာ့ ဒီေလာက္ပဲေရးလို ့ရေတာ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ထပ္ေရးတာေပါ့ဗ်ာ။

post signature

Sunday, July 8, 2007

Behind the scene

ဘာမွေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ေတြးမိတာေလးကိုေရးၾကည့္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ္အခုေျပာမယ့္ဟာေတြက မိဘေမတၱာ၊ သားသမီးအခ်စ္ေတြနဲ ့လံုး၀မဆုိင္ပါဖူး။ လူေတြမွာျဖစ္တတ္တယ္ထင္တာေတြကိုေျပာၾကည့္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့သိမ္ႏုပ္တဲ့ အေတြးတစ္စေၾကာင့္ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ မိဘေမတၱာကို မထိခိုက္ေစခ်င္ပါဖူး။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်ကိုလညး္ မထိခိုက္ေစခ်င္ပါဖူး။ ထိခိုက္ေအာင္လည္း ကြ်န္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ပါဖူး။....စကားပံုတစ္ခုရွိတယ္(စကားပံုလို ့ထင္တာပဲ) ၾကားဖူးမွာပါ။ "သားသမီးမေကာင္းမိဘေခါင္း" ဆိုတာေလ။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သားသမီးမေကာင္းတာ နဲ ့သူ ့မိဘကို အျပစ္တင္စရာအေၾကာင္းမရွိပါ၀ူး။ မိဘေတြအကုန္လံုးကေတာ့ ကိုယ့္သားသမီးကို ေကာင္းေစခ်င္တာပဲ။ ေကာင္းေအာင္လဲ ၾကိဳးစားတာပဲ။ ေျပာဆိုဆံုးမမွာပဲ။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေကာင္းတယ္မေကာင္းဖူးဆိုတာ ယင္း တစ္ဦးတစ္ေယာက္ နဲ ့သာဆိုင္ပါတယ္။ တျခားသူနဲ ့မဆိုင္ပါဖူး။..... တခ်ဳိ ့လူၾကီးေတြက အဲ့စကားပံုကိုေျပာျပီးဆံုးမတတ္ၾကတယ္။ သူတို ့စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြးလဲဆိုေတာ့ သူတို ့ဆံုးမေနတဲ့ လူေၾကာင့္သူတို ့ကို လူအေျပာမခံခ်င္ၾကဖူး။ ကဲ့ရဲ ့မခံခ်င္ၾကဖူး။ ျပီးေတာ့ သူတို ့ဆံုးမတဲ့လူကိုလည္းေကာင္းေစခ်င္တယ္။ လူအေျပာမခံခ်င္တဲ့ဘက္ကိုေတာ့ ရာခိုင္ႏွုန္းနည္းနည္းပိုမ်ားပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့လူတိုင္းမွာ အတၱဆိုတာရွိလို ့ပါပဲ။ တကယ္လို ့ ကိုယ္နဲ ့မသက္ဆိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုယ့္ေရွ့မွာ ဆိုးျပေနရင္ ဘယ္လို မွမခံစားရပါဖူး။(မ်ားေသာအားျဖင့္) ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ ့သိမွမသိတာ အဲ့ေတာ့အရွက္ရစရာေၾကာင္းလဲမရွိဖူးေပါ့။ အဲ့ေတာ့ ဘာမွမခံစားရေတာ့ဖူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္က လူ တစ္ေယာက္ကိုဆံုးမတယ္ဆိုတာ...အျပင္ပိုင္းမွာေတာ့ သူ ့ကိုေကာင္းေစခ်င္တာပါ။ ေနာက္ကြယ္မွာကေတာ့ သူ ့့ဂုဏ္သိကၡာ(ဆံုးမတဲ့လူရဲ ့ဂုဏ္သိကၡာ)ကို မထိခိုက္ေစခ်င္တာပါ။ ေနာက္ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ တစ္ခုကေတာ့ သားသမီးေတြက ကိုယ့္မိဘေတြကိုေျပာတတ္ၾကပါတယ္။... အေဖကလည္းရွက္စရာၾကီး၊ အေမကလည္းေခတ္မမွီဖူး၊ေနာက္ အေဖနဲ ့အေမက ငါတို ့ကိုလည္းနည္းမလည္ဖူး.. တို ့ဘာတို ့ေပါ့။ အဲ့ျပႆနာေတြဘာျဖစ္လို ့ျဖစ္ရသလဲဆိုရင္ အတၱေၾကာင့္ပါပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာၾကည့္ျပီးသူမ်ားဖက္ကေနမစဥ္းစားၾကလို ့ပါ။ ဥပမာ..ကိုယ့္အေရွ႕မွာ အျခားမိဘတစ္ေယာက္က ကိုယ္မၾကိဳက္တဲ့(ကိုယ့္မိဘသာဆို အရွက္ရတယ္လို ့ထင္တဲ့) အျပဳအမူကို လာလုပ္ရင္ဘယ္လို မွမခံစားရပါဖူး။ အရွက္ရစရာလို ့လဲ မခံစားရပါဖူး။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ ့မပတ္သက္လို ့ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္အေရွ႕မွာလူတစ္ေယာက္က အရွက္ရစရာတစ္ခုခုကိုလာလုပ္ေနဦးေတာ့ အကယ္၍ အဲ့လူနဲ ့ကိုယ္နဲ ့ကဘာမွပတ္သက္မွုမရွိဖူးဆိုရင္ကိုယ့္အေနနဲ ့ဘာမွမခံစားရပါဖူး။ ကိုယ္က အရွက္ရေစတယ္လို ့ခံစားရတယ္္ဆိုကတည္းက အဲ့လူနဲ ့ကိုယ္က ပတ္သက္ေနလို ့ပါ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကို အရွက္ရေစတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္အတၱေၾကာင့္သာ ကိုယ္က အဲ့လူအေပၚထားရွိလိုက္တဲ့အျမင္တစ္ခုသာျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားေၾကာင့္ကိုယ့္ေကာင္းက်ဳိးကို လာမထိခိုက္ေစခ်င္ပါဖူး။ ဒါကလူ ့သဘာ၀၊လူ ့အတၱပါပဲ။ လူေတြအျပင္ပိုင္းမွာ ဒီလူကေတာ့ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုအရွက္ရေစတယ္၊ ဒီလူ ့လုပ္ရပ္ကေတာ့ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုအရွက္ရတယ္၊ ဒီလူက ဒါကိုမလုပ္သင့္ဖူး။ လုပ္လိုက္ရင္ အရွက္ရေစတယ္ လို ့ေျပာေနၾကတာဟာ အတြင္းပုိင္းမွာေတာ့ ကိုယ့္ဂုဏ္သိကၡာကို မထိခိုက္ေစခ်င္ၾကတာပါ။ ကိုယ့္ေကာင္းက်ဳိးကိုသာ ေမွ်ာ္ကိုးတဲ့ ကိုယ့္အတၱေၾကာင့္သာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခု လူ တစ္ေယာက္ကိုေ၀ဖန္တာ(ေ၀ဖန္တယ္ဆိုတာ သံုးသပ္တာမဟုတ္ပါဖူး။ သံုးသပ္တာနဲ ့ေ၀ဖန္တာဟာဆီနဲ ့ေရလို ့ကြာပါတယ္။ သံုးသပ္တယ္ဆိုတာ အေကာင္းေရာ အဆိုးေရာကိုျမင္ေအာင္ၾကည့္တာပါ။ ေ၀ဖန္တာကေတာ့မ်ားေသာအားျဖင့္ တစ္ဖက္တည္းကိုပဲၾကည့္တတ္ပါတယ္။)၊အျပစ္တင္တာ၊ အဲ့လူရဲ ့လုပ္ရပ္ေတြကို ေ၀ဖန္တာ၊အျပစ္တင္တာ ေတြအကုန္လံုးကလည္း အတၱေၾကာင့္သာျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ကိုယ့္ေကာင္းက်ဳိးကိုထိခုိက္မွာစိုးလို ့သာ ေ၀ဖန္တာ၊ အျပစ္တင္တာပါ။ ၁၅၀၀ အခ်စ္ကို မီးလုိပူတယ္ေျပာျပီး ၅၂၈ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ကို ေရလိုေအးျမတယ္လို ့ေျပာတာလဲ အတၱေၾကာင့္ပါပဲ။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ၁၅၀၀ အခ်စ္မွာ အတၱေတြနဲ ့ျပည့္ႏွက္လို ့ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မီးလို ပူျပင္းတာပါ။ ၅၂၈ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွာက်ေတာ့ အတၱမရွိပါဖူး။ဒါေၾကာင့္ေရလို ေအးျမတာပါ။ကိုယ္က လူတစ္ေယာက္ကို ဒီလူကေတာ့အတၱၾကီးလိုက္တာလို ့ေျပာ တာဟာ ကို္ယ္ကိုတိုင္ကလည္းအတၱ ၾကီးေနလို ့ သူ ့ကိုလည္းအတၱၾကီးတယ္လို ့အျပစ္တင္တာပါ။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရင္ေသေဖာ္ေသဖက္ညွိတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အတၱကို ပုထုဇဥ္ တစ္ေယာက္အေနနဲ ့ျဖတ္ဖို ့ဆိုတာမလြယ္လွပါဖူး။ ဒါေပမယ့္ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိေတာ့ ေလွ်ာ့ခ် လို ့ရမယ္လို ့ေတာ့ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။

စကားခ်ပ္။ ။ ကြန္ျပဴတာသမားမ်ားသည္ analysts(သံုးသပ္သူမ်ား) ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ပရိုဂရမ္ေရးလွ်င္ analyze အရင္လုပ္ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဟီးဟီး :P

Thursday, June 28, 2007

စ၍ကားေသာအရာမ်ားကိုပံုထားျခင္း = စကားပံု


A good artist copies; A great artist steals.


အထက္ပါစကားပံု(ကြ်န္ေတာ္ အဲ့ဒါကို စကားပံုလို ့ပဲေခၚလိုက္မယ္။ စကားပံုဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ကြ်န္ေတာ္လည္း ေသခ်ာမသိဘူး။ ပန္းခ်ီဆရာၾကီး Vandor ကေျပာခဲ့တာလို ့ေျပာတာပဲ။) သည္ စတီးဗ္ေဂ်ာ့စ္,Steve Jobs,(apple ကုမၸဏီကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သူ) ႏွင့္ ဘီလ္ဂိတ္, Bill Gates,(microsoft ကုမၸဏီကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သူ) ႏွစ္ဦးစလုံး သံုးစြဲ ခဲ့ေသာ စကားျဖစ္ပါသည္။ စတီးဗ္ေဂ်ာ့ ဟာ personal computer ကို စတင္မိတ္ဆက္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ ကြန္ျပဴတာေၾကာင့္ ပဲ သူဟာ ပန္းသီး ကုမၸဏီ ကိုတည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့ျပီး ပန္းသီးဟာ တုန္လွုပ္ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ေကာင္းေအာင္ လ်င္ျမန္စြာ ၾကီးထြားလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္မွာ ပန္းသီးမွ အလုပ္ထုတ္ပစ္ျခင္းခံရျပီး ၁၉၉၇ ခုႏွစ္မွာ ပန္းသီးကို ျပန္လည္၀င္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ သူ ့ရာဇ၀င္ အက်ဥ္းပါ။ ဘီလ္ဂိတ္အေၾကာင္းက ေတာ့ လူတိုင္းသိမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ကြ်န္ေတာ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ဒါနဲ ့ စတီးဗ္ေဂ်ာ့ဟာ University of California, Berkeley မွ drop out လုပ္ခဲ့သူျဖစ္ျပီး ဘီလ္ဂိတ္ကေတာ့ Harvard University မွ drop out လုပ္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးဟာ သူ ့ေခတ္သူ ့အခါ မွာ ပါရမီရွင္ လို ့ေခၚရ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘီလ္ဂိတ္ဟာ စတီးဗ္ေဂ်ာ့ထက္ ဘာျဖစ္လို ့ပို မို ေအာင္ျမင္ရျပီး ယခုလက္ရွိ ကမ ၻာ့အခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္ေနရသလဲဆိုတာ ကေတာ့ သူ ့အေၾကာင္းနဲ ့သူရွိပါတယ္။ ကဲ အဲဒါေတြထားလိုက္ပါ။ ေခါင္းစဥ္ေတာင္နဲနဲ ေခ်ာ္သြားျပီ။....ကဲ သူတို ့ႏွစ္ဦး အေပၚက စကားပံုကို ဘယ္မွာသံုး ခဲ့လဲဆိုတာၾကည့္ၾကရေအာင္...... ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားမွာ ကြန္ျပဴတာနဲ ့ပတ္သက္ျပီး အရွိန္အ၀ါအၾကီးဆံုး လို ့ေျပာလို ့ရတဲ့ ကုမၸဏီ ႏွစ္ခုကေတာ့ IBM ႏွင့္ Xerox တုိ ့ျဖစ္ပါတယ္။ စတီးဗ္ေဂ်ာ့ဟာ IBM ကို အႏိုင္ယူဖို ့ အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ IBM ကလည္း စတီးေဂ်ာ့က ေက်ာ္သြားမွာကို စိုးရိမ္ခဲ့ရပါတယ္။ စတီးေဂ်ာ့ဟာ ကြန္ျပဴတာေခတ္ကို ၁ေခတ္ဆန္းေစမဲ့ graphical interface ကြန္ျပဴတာကို ထုတ္လုပ္ဖို ့အတြက္လုိအပ္တဲ့ အရာ တခု ကို ရွာေဖြခဲ့ပါတယ္။ သူရွာေဖြခဲ့တဲ့ေနရာကေတာ့ Xerox ကုမၸဏီရဲ ့အ၀င္၀မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ အဲ့အခ်ိန္မွာ Xerox ဟာ အလြန္ၾကီးမားတဲ့ကုမၸဏီျဖစ္တဲ့ အတြက္ အေမရိကန္တႏိုင္ငံလုံးမွာ ရွိတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားဟာ သူတို ့တီထြင္ခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြကို Xerox ကုမၸဏီမွာလာ မိတ္ဆက္ၾကပါတယ္။ စတီးဗ္ေဂ်ာ့ Xerox ကုမၸဏီကို မသြားခင္ သူ ့လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္မ်ားကိုေျပာခဲ့တဲ့စကားကေတာ့ "A good artist copies; A great artist steals" ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ Xerox ကုမၸဏီရဲ ့အ၀င္၀ ကေနျပီးေတာ့ ဘာကို ရရွိခဲ့သလဲဆိုရင္ Xerox ကုမၸဏီ က အသံုးမ၀င္ဖူးထင္လို ့ပါယ္ခ်လိုက္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့ယခုထက္တိုင္သံုးေနတဲ့ ၾကြက္(mouse) နည္းပညာကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲ့နည္းပညာကို အသံုးျပဳျပီးေတာ့သူဟာ Macintosh ကြန္ျပဴတာကို ထုတ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။............ ဘီလ္ဂိတ္ဟာ operating system ၁ခုကို ကြန္ျပဴတာ ကုမၸဏီ အေသးစားေလး၁ခု ကေန ေဒၚလာ ၅ေသာင္းနဲ ့၀ယ္ျပီးေတာ့ IBM ကုမၸဏီ ကို ေရာင္းခ်ခဲ့တဲ့အတြက္ေဒၚလာသိန္းေပါင္းမ်ားစြာရရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီကစျပီးေတာ့ သူဟာ Microsoft ကုမၸဏီ ကို တည္ေထာင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ သူ ့ operating system အတြက္လို အပ္တဲ့ programming language က ပန္းသီးကုမၸဏီ မွာ ရွိမွန္းသိတဲ့အခါ သူ ဟာ အဲ့ ကုမၸဏီကို သြားေရာက္ျပီး စတီးဗ္ေဂ်ာ့နဲ ့ေတြ ့ဆံုခဲ့ပါတယ္။ သူ မသြားခင္သူ ့လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားကိုေျပာခဲ့တဲ့စကားကေတာ့ "A good artist copies; A great artist steals" ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ ့ဟာ ပန္းသီးကုမၸဏီ ကိုေရာက္တဲ့အခါမွ စတီးဗ္ေဂ်ာ့ ကမိတ္ဆက္ျပသခဲ့တဲ့ Macintosh prototypes ကြန္ျပဴတာ ၃လုံးကို ရေအာင္ ကမ္းလွမ္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ prototypes ကေနျပီးေတာ့သူ ဟာ ၾကြက္နည္းပညာကို ရရွိခဲ့ျပီးေတာ့ ယခုအခ်ိန္မွာ လူသံုးအမ်ားဆံုးျဖစ္တဲ့၊ သူ ့ကို ကမ ၻာ့အခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ Windows Operating System ကို ထုတ္လုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။......စတီးဗ္ေဂ်ာ့နဲ ့ဘီလ္ဂိတ္ ႏွစ္ဦးစလုံးဟာ သူမ်ားတီထြင္ခဲ့တဲ့နည္းပညာကို ရရွိေအာင္ယူႏိုင္ခဲ့ျပီးေတာ့ ေကာင္းမြန္စြာကိုင္တြယ္အသံုးခ်ႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက တခ်ဳိ ့ဗမာျပည္ကလူေတြဟာ အဆိုေတာ္ေတြ ေကာ္ပီဆို၊ ေကာ္ပီေရးတဲ့အခါမွာ မၾကိဳက္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါဟာ အထင္ေသးစရာေတာ့မဟုတ္ပါဖူး။ သူတို ့ဟာ good artists ေတြမို ့လို ့ေကာ္ပီကူးၾကတာပါ။ တကယ္လို ့သူတို ့ဟာ great artists ေတြတာျဖစ္ၾကမယ္ဆိုရင္ steal လုပ္ၾကမွာပါ။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ ေကာ္ပီဆိုသူပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာ္ပီကူးသူပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို ့ဟာ တျခားလူမ်ဳိးေတြရဲ ့အႏုပညာဂီတကို ဗမာလူမ်ဳိးေတြ နားလည္လြယ္ေအာင္၊ ခံစားရလြယ္ေအာင္ ဗမာဘာသာ ျပန္ျပီးေတာ့ ကူညီေနၾကတယ္လို ့ပဲမွတ္လိုက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို ့လို သာမာန္လူေတြဟာ(တကယ္ေတာ္တဲ့၊တတ္တဲ့၊ ဂီတဆရာ့ဆရာၾကီးေတြမပါဖူးေပါ့ေနာ္။) သူတို ့ကို အထင္ေသးစရာအေၾကာင္းမရွိသလို၊ ရွုတ္ခ်စရာအေၾကာင္းလဲမရွိပါဖူး။ ၾကိဳက္ရင္ေတာ့နားေထာင္ပါ။ မႏွစ္သက္ရင္ေတာ့ မ်က္ကြယ္ျပဳလိုက္ရံုပါပဲ။ ဒါကေတာ့ ကိုယ့္အၾကိဳက္နဲ ့ကိုယ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ အဲ့လိုေျပာလို ့ ေကာ္ပီေရး၊ ေကာ္ပီဆိုသူေတြကို အားေပးအားေျမာက္ျပဳတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ရွုတ္ခ်သေရာ္တာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ အရာရာကို အေကာင္းျမင္တတ္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားမိသေလာက္ ကြ်န္ေတာ္ရဲ ့ေသးဖြဲသိမ္ႏုပ္တဲ့ဥာဏ္ကေလးမီသေလာက္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကည့္တာပါ။ လူတိုင္းလူတိုင္း အရာရာတိုင္းကို အေကာင္းဖက္မွ စဥ္းစားေတြးေတာ ၾကည့္ရွုခံစား ျမင္ႏိုင္ၾကပါေစလို ့......................................။


စကားခ်ပ္။ ။ စတီးေဂ်ာ့ႏွင့္ဘီလ္ဂိတ္ အေၾကာင္းကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ တေန ့ကၾကည့္လိုက္တဲ့ "Pirates of Silicon Valley" ရုပ္ရွင္ထဲကျဖစ္ပါတယ္။

post signature

Monday, June 18, 2007

မိုးေတြရြာရင္

အစ္မ အိမြန္စိုးအား ကြ်န္ေတာ့္ ကို tag ေသာေၾကာင့္ ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။

မိုးေတြရြာရင္....

မိုးေရရတာေပါ့ဗ်ာ။ မိုးေရရေတာ့ေရခံလို ့ရတာေပ့ါ။ အဲ့ေတာ့ ေရအတြက္ပူစရာမလို၀ူးေပ့ါ။ ေနာက္ျပီး မိုးမ်ားမ်ားရြာရင္ မီးမ်ားမ်ားပိုလာသလိုလိုပဲ။ သစ္ပင္ေတြလည္းေရမေလာင္းရဖူးေပါ့ေနာ္။

မိုးေတြရြာရင္ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ မိုးေရခ်ဳိးတာေပါ့ေနာ္။ အရမ္းသည္းမွခ်ဳးိျဖစ္တာပါ။ မိုးရြာတာ ကို ေအးေအးေဆးေဆးထိုက္ၾကည့္ရတာေတာ့ ၾကိဳက္တယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ မိုးရာသီကိုေတာ့မၾကိဳက္ဖူးေပါ့ေနာ္။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ မိုးရြာတုန္း အျပင္သြားရတာစိတ္ညစ္ဖို ့ေကာင္းတယ္။ ျပီးေတာ့ ထီးေဆာင္းရမွာလဲပ်င္းတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းဆင္းလို ့ မိုးရြာရင္ မိုးကာ၀တ္ရတာ ပိုေတာင္ပ်င္းဖို ့ေကာင္းေသး။ ၾကီးလာေတာ့ က်ဴရွင္သြားလိုက္ဘာသြားလိုက္နဲ ့ မုိးနဲ ့သိပ္မၾကံဳျဖစ္ေတာ့ဖူး။ မုိးရြာတာကို ထုိင္ၾကည့္ရင္း ထမင္းဆီဆမ္းပူပူေႏြးေႏြးေလး စားရတာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ မိုးရာသီနဲ ့ပတ္သက္ျပီး ခံစားခ်က္ေတာ့မရွိပါဖူး။ မိုးရြာရင္ ေပ်ာ္ဖို ့ေတာ့ေကာင္းတယ္..အျပင္မသြားရဘဲ အိမ္မွာေနရရင္ေျပာတာပါ။ မိုးေအးေအးမွာ အိပ္ရတာလဲ အရသာရွိတယ္။ မိုးကိုေတာ့ၾကိဳက္တယ္။ မိုးရာသီကိုေတာ့မၾကိဳက္ဘူး။...သိပ္မေရးတတ္ဘူး။ဘာေရးရမလဲသိေတာ့ဖူး။
ျပီးပါျပီ။

ကြ်န္ေတာ္မွ တဖန္ ျပန္ tag ခ်င္သူမ်ားကေတာ့
၁) ေအးခ်မ္းသူ သိုးမေလး
၂) ဂ်ပန္စာ ဆရာမ ယူဆဂိ
၃) စိတၱဇညမ်ားပိုင္ရွင္ ကိုေမာင္ေမာင္
၄) ေလးမ
၅) ကိုမိုးညိုတုိ ့ျဖစ္ပါတယ္။


post signature

Thursday, June 14, 2007

ခြင့္လႊတ္ျခင္း

ကြ်န္ေတာ္တို ့ေျပာေလ့ ေျပာထရွိၾကတယ္။..ဒီေကာင္ကေတာ့ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္တဲ့အလုပ္ကိုလုပ္သြားတယ္ တို ့၊ ဒီကိစၥကေတာ့ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္တဲ့ကိစၥ တုိ ့၊ ေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ စဥ္းစားၾကည့္ရင္မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုယ္ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္တဲ့သူေတြဟာ ကိုယ္အရမ္းခင္တဲ့ မိတ္ေဆြ၊သူငယ္ခ်င္း (သို ့) ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြျဖစ္ေနတတ္ၾကတယ္။ အဲ့ဒါ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့က သူတို ့ေတြ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြထားတတ္ၾကတယ္။...ငါကေတာင္ သူ ့အေပၚဒီေလာက္နားလည္တာ(မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုယ့္ထင္ျမင္ခ်က္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္၊ အမွန္ေတာ့ သူ ့ဘက္ကလည္း ကိုယ္ကသူ ့ကို နားလည္ေပးတယ္လို ့ထင္ခ်င္မွထင္မွာပါ။)၊သူ ကလည္း ငါ့ကို နားလည္မွာပါေလ....ငါကအျမဲတမ္းသူ ့အတြက္ စဥ္းစားေပးတယ္၊ သူကလည္းငါ့အတြက္စဥ္းစားေပးမွာပါေလ...ဆိုျပီးထင္တတ္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီ အခါမွာ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူ၊ကိုယ္အရမ္းခင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းက အမွား၁ခုခု လုပ္မိတဲ့အခါ(သို ့)ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတိုင္း သူက မလုပ္တဲ့အခါ၊ ကိုယ္က သူ ့ကို ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဖူးဆုိျပီးျဖစ္လာတတ္ၾကတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အမွန္တကယ္ေတာ့ သူလုပ္မိတဲ့အမွား ဟာ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္မဟုတ္တတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ကသာ ကိုယ္က သူ ့ကို ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အတိုင္းမျဖစ္လာတဲ့အတြက္ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးတုိ ့ဘာတို ့ျဖစ္လာတာပါ။ အဲ့ဒီအခါမွာ ကိုယ္က သူ ့အမွား ေသးေသးေလးကို ပံုၾကီးခ်ဲ ့သလို ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးရယ္လို ့ျဖစ္လာတဲ့ အခါမွာ ၂ဦး၂ဖက္အတြက္မေကာင္းပါဘူး...အထူးသျဖင့္ကိုယ့္အတြက္မေကာင္းပါဘူး။ ကိုယ္က ၁ေယာက္ေယာက္ကို ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးရယ္လို ့ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ၊ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ျခင္းေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္အမုန္းေတြျဖစ္လာပါတယ္။ အမုန္းရဲ ့ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ ေဒါသေတြျဖစ္လာပါတယ္။ ေနာက္ ကိုယ္ နဲ ့သူ ့ရဲ ့သံေယာစဥ္ကို ပါထိခိုက္လာႏိုင္ပါတယ္။ တခါတေလမွာ ကလဲ့စား ျပန္ေခ်မယ္တို ့ဆိုတာေတြေတာင္ျဖစ္လာတတ္ၾကပါတယ္။ စကားပံုေတာင္ရွိပါေသးတယ။္(စကားပံုဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မေသခ်ာပါ၊ ရုပ္ရွင္ကားမ်ားတြင္မ်ားေသာအားျဖင့္ၾကားရတတ္ပါသည္။) "အခ်စ္ၾကီးလို ့အမုန္းၾကီးတယ္" တဲ့။ အခ်စ္မရွိရင္ အမုန္းလည္းရွိႏိုင္မယ္မထင္ပါဘူး။....ကလဲ့စားေခ်တယ္ဆိုတာကလည္း ကိုယ့္ရဲ ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အခ်ိန္နဲ ့စြမ္းအားေတြကိုေပးဆပ္လိုက္ရတာပါ။ ကလဲ့စားေခ်ျပီးတဲ့အခါမွာလည္းမ်ားေသာအားျဖင့္ ေနာင္တ ပဲရတတ္ပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့သူ ့ကို ကလဲ့စားျပန္ေခ်လိုက္ႏိုင္ျပီဆိုျပီး ေက်နပ္မွုရရွိတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုရွားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ကိုယ္ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ကိုယ္က သူ ့အေပၚမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြအမ်ားၾကီးထားျပီး ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတုိင္း ျဖစ္မလာတဲ့အခါမွာ ျဖစ္တည္ေရာက္ရွိလာတဲ့အရာ၁ခုပါ။ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္တယ္ မႏိုင္ဘူးဆို တာ ကိုယ့္စိတ္နဲ ့ခံစားခ်က္ေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္။ ကိစၥ အၾကီးအေသးေပၚမွာ မူတည္မွုသိပ္မရွိပါဘူး။ ကိုယ္ကခြင့္လႊတ္ႏိုင္တယ္ဆိုလွ်င္ ကိစၥ ၾကီးၾကီးေသးေသး ကိစၥမရွိပါဘူး။ ကိုယ္က ခြင့္လႊတ္ႏိုင္တယ္ဆို တာကသာ အဓိကက်တာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ဘယ္သူ ့ေပၚမွာ မွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သိပ္မထားပါႏွင့္။ အလိုၾကီး အရနည္းဆိုသလို ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္သလို မျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ အမွားေတြျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ကိုယ္က လည္း သူမ်ားကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ သိပ္မေပးပါႏွင့္။ ကိုယ္ကလုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆို တခါတည္းလုပ္ေပးလိုက္ပါ။ သူကလည္း သူလုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆို တခါတည္းလုပ္ေပးပါလိမ့္မယ္။ လုပ္ေပးဖို ့လည္းေျပာ ေပးပါ။ သူ ့ကို လည္း ကိုယ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြသိပ္မေပးဖို ့(သို ့) သိပ္မထားဖို ့ေျပာပါ။ အဲ့ဒါဆိုလွ်င္ကြ်န္ေတာ့္ အထင္ လူတိုင္းလူတိုင္းကို ခြင့္လႊတ္ႏိုင္လာမယ္လို ့ထင္တယ္။ အမုန္းေတြလည္းေတာ္ေတာ္နည္းသြားမည္ထင္၏။ လူတိုင္းလူတိုင္းကို ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ဖို ့ၾကိဳးစားရင္း လူတိုင္းလူတိုင္း ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ၾကပါေစလို ့ဆုေတာင္းရင္း...........................

စကားခ်ပ္။ ။ ကြ်န္ေတာ္၏ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ၏ idea ကိုေျပာျပ၍ ကြ်န္ေတာ္က ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္၏ idea မဟုတ္ေၾကာင္းပါ။ အကယ္၍ ဖတ္၍ေကာင္းပါက သူ ့အားေက်းဇူးတင္ပါေလ။ ဖတ္၍မေကာင္းပါက ကြ်န္ေတာ္၏ အေရးအသားညံေသာေၾကာင့္ျဖစ္၍ ကြ်န္ေတာ့္အားသြန္သင္ပါေလ။

post signature

ဆိတ္ဟူသည္မွာ....

၁။ ဆိတ္သည္ သူေပ်ာ္ရာ ၌ က်က္စားတတ္သည္။

၂။ ဆိတ္သည္ ထိန္းေက်ာင္းနည္း မသိ လွ်င္ ထိန္းေက်ာင္းရခက္သည္။

၃။ ဆိတ္သည္ ထိန္းေက်ာင္းမွုရွိမွသာ တိုးတက္သည္။

၄။ ဆိတ္သည္ ရိုက္ႏွက္ဆံုးမ၍မရ။ ရိုက္ႏွက္ဆံုးမေသာ္ ခတၱခဏသာ ခံသည္။

၅။ ဆိတ္အား ထိန္းေက်ာင္းခ်င္လွ်င္ ဦးစြားသူ၏ မာနအား ခ်ဳိးႏွိမ္ရမည္။

၆။ ဆိတ္အား အသံုးခ်တတ္လွ်င္ အက်ဳိးမ်ားစြာရွိသည္။

"ဆိတ္" ဟူေသာစာလံုးမ်ားအား "စိတ္" ဟူ၍ ျပင္ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွန္သည္ဟုထင္ပါသည္။ မတူတာ တစ္ခ်က္ေတာ့ရွိတယ္။ ဆိတ္မွာ ခ်ဳိရွိတယ္။ စိတ္မွာ ခ်ဳိမရွိဘူး။ ဒါေတာင္ေျပာလို ့မရဘူး။ စိတ္မွာလည္း ခ်ဳိရွိရင္ ရွိမွာ... ကြ်န္ေတာ္မသိလို ့ျဖစ္မွာ။ :D... ဆိတ္က ခ်ဳိနဲ ့ လိုက္ ေ၀ွ ့တတ္တယ္ေလ။ စိတ္ကလည္း ျဂိဳဟ္ေမႊတတ္တယ္ေလ။ ထိုေၾကာင့္ ဆိတ္ႏွင့္စိတ္သည္ တူညီသည္။(၁၀၀ရာခုိင္ႏွုန္းေတာ့မဟုတ္ဘူး၊ တူညီသည့္သေလာက္တူညီသည္။) ေၾသာ္ နည္းနည္း က်န္ခဲ့လို ့။ ဆိတ္က ကိုင္တြယ္လို ့ရတယ္။ ေျခေလးေခ်ာင္းလည္းရွိတယ္။ ျပီးေတာ့ ခ်က္စားလို ့လည္းရတယ္။ ဆိတ္ႏို ့လည္းေသာက္လို ့ရတယ္။ စိတ္က ကိုင္တြယ္လို ့မရဘူး။ေျခေလးေခ်ာင္းလည္းမရွိဘူး။(ေျခအမ်ားၾကီး ရွိတာျဖစ္မယ္။) ခ်က္စားလို ့လည္းမရဘူး။ စိတ္ႏွုိ ့လည္းမရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အသံုးခ်တတ္ရင္ စိတ္က ဆိတ္ထက္ပို အက်ဳိးရွိတယ္။
ျပီးပါျပီ။
စိတ္ထင္တာေရးၾကည့္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဖတ္၍မေကာင္းပါက သည္းခံ ၍ဖတ္ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္ခဗ်ာ။
post signature

Saturday, June 9, 2007

လူမုန္းမ်ားေအာင္လုပ္နည္း

အေထြအထူးေတာ့္မဟုတ္ပါဘူး။ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖူးတဲ့ "လူခ်စ္လူခင္ေပါေအာင္လုပ္နည္း" ကဲ့သို ့ေသာစာအုပ္မ်ားမွ နည္းလမ္းမ်ားကို ေျပာင္းျပန္ေရးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုစာအုပ္မ်ားမွ နည္းလမ္းမ်ားသည္ မွန္ကန္သည္၊ တကယ္လိုက္နာလွ်င္ တကယ္လူခ်စ္လူခင္ေပါမည္၊ သို ့ေသာ္ လိုက္နာရန္ခက္ခဲတတ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္၏ လူမုန္းမ်ားေအာင္လုပ္နည္းမ်ား သည္လည္းမွန္ကန္သည္။ ထုိ ့အျပင္ လုိက္နာရန္လည္း လြယ္ကူသည္။ :D..
လိုက္နာစမ္းသပ္က်င့္သံုးၾကည့္ပါ။ လူမုန္းမ်ားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ၁၀၀ရာခုိင္ႏွုန္း အာမခံပါသည္။ အကယ္၍ အမုန္း မခံ ရပါက အမုန္းမခံ ရသည္ဟု မွတ္ယူၾကပါကုန္။....

၁။ အၾကင္သူတစ္ေယာက္ တန္ဖိုးထားေသာ သက္ရွိသက္မဲ့အရာ၀တၳဳ၊ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ပက္ပက္စက္စက္ ျပစ္တင္ ရွုံ ့ခ်ေ၀ဖန္ပါ။

၂။ အၾကင္သူတစ္ေယာက္သည္ သူ စိတ္ပါ၀င္စားေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ကိုယ့္အားေျပာျပေနပါက နားမေထာင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပါ။ စိတ္မ၀င္စားသလိုေနပါ။

၃။ အၾကင္သူတစ္ေယာက္သည္ အေရးၾကီးေသာစကားမ်ားေျပာေနပါက သူ ့စကားမ်ားထဲမွ ၀ါက်သဒၵါ အမွားမ်ားကိုရွာကာ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ထိုသူအား အမွားမ်ားကိုေထာက္ျပပါ။

၄။ အၾကင္သူတစ္ေယာက္္သည္ ရယ္စရာေျပာျပေနပါက ကိုယ္က သူေျပာေနေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ရယ္စရာမေကာင္းသလို ေနပါ၊ ခပ္တည္တည္ေနပါ။ ထို ့ေနာက္ သူ ့အား ရယ္စရာမေကာင္းေၾကာင္းေျပာပါ။
အကယ္၍ အၾကင္သူတစ္ေယာက္သည္ အေရးပါအရာေရာက္ေသာ စကားမ်ားေျပာေနပါက ဟားတိုက္ရယ္ပါ။ ေနာက္သလို ေျပာင္သလို ျပန္ေျပာပါ။

၅။ အၾကင္သူတစ္ေယာက္အလိုရွိေသာ အရာမ်ားကို ဘယ္ေသာအခါမွ မေပးႏွင့္။ အလိုမရွိေသာ အခါေပးပါေလ။

၆။ အျပစ္တင္ပါ။ (လူတိုင္းသည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္မရွိ ဟူ၍ယူဆတတ္ၾကသည္။ ထုိေၾကာင့္ လူမုန္းမ်ားရန္ လူတကာ အားအျပစ္တင္ပါ။)

၇။ အၾကင္သူတစ္ေယာက္သည္ ကိုယ့္အားယံုၾကည္မွုကို ျပေသာအခါ ကိုယ္က ထိုသူအား မယံုၾကည္မွုကို ျပန္ျပပါ။

၈။ မည္သူႏွင့္ စကားေျပာေသာအခါျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္က ခ်ည္းပဲ ေရပက္မ၀င္ေအာင္ ေျပာပါ။ အၾကင္သူအား စကားေျပာခြင့္မေပးပါႏွင့္။

၉။ ျငင္းပါ။ ကိုယ္က မွန္သည္ျဖစ္ေစ၊မွားသည္ျဖစ္ေစ အၾကင္သူႏွင့္ အႏိုင္မရမျခင္း ျငင္းပါ။

၁၀။ အၾကင္သူအား ဘယ္ေသာအခါမွ မခ်ီးမြမ္းပါႏွင့္။ အကယ္၍ အၾကင္သူသည္ သူတန္ဖိုးထားေသာ အရာ၁ခုခု ကို ေအာင္ျမင္ရရွိသြားေၾကာင္း ကိုယ့္အားလာ ေျပာလွ်င္ ကိုယ့္ေလာက္မေတာ္မတတ္အရည္အခ်င္းမရွိဘဲ လာေျပာေန သေယာင္ ထုိသူအား ျပန္လည္ေျပာဆိုပါ။ ထိုသူ၏ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ေကာင္းေသာ လုပ္ရပ္မ်ားထဲ မွ အမွားမ်ားကို ရွာကာ ေထာက္ျပပါ။

၁၁။ အၾကင္သူအား အျမဲတမ္း အထင္ေသးေသာမ်က္စိ၊ ကိုယ္ေလာက္မတတ္ဟူေသာမ်က္စိ၊ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္မည္ဟူေသာမ်က္စိ၊ မယုံသကၤာမ်က္စိ မ်ားျဖင့္ၾကည့္ပါ။

၁၂။ ကိုယ္ႏွင့္ သေဘာထားအယူအဆခ်င္းမတူေသာ အၾကင္သူ ၏ သေဘာထားအယူအဆမ်ားကို နားမေထာင္ပါႏွင့္။ ဂရုလည္းမစိုက္ပါႏွင့္။ ထုိသူက ေျပာျပရန္ၾကိဳးစားေသာအခါတြင္လည္း မေျပာရန္တားျမစ္ပါ။ အကယ္၍ ထိုသူ၏ သေဘာထားအယူအဆမ်ားကို လူအမ်ားက ယံုၾကည္သည္၊ မွန္ကန္၍လည္းေနသည္ ဆိုဦးေတာ့ ကိုယ့္ သေဘာထားအယူအဆမ်ား သည္သာ မွန္ကန္သည္ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသသာဓက(ဟုတ္သည္ရွိ မဟုတ္သည္ရွိ) မ်ားျဖင့္ ျပန္လည္တိုက္ခုိက္ပါ။

အထက္ပါ ၁၂ခ်က္သည္ကား လူမုန္းမ်ားေစေသာ နည္းလမ္းေကာင္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။....ကြ်န္ေတာ့္စာကို ဖတ္ျပီးေသာသူမ်ား သည္ ဖတ္ေနရင္းႏွင့္ ေတြးၾကပါလိမ့္မည္(မေတြးေတာ့ မေတြးလို ့ေပါ့ေနာ္)......သူေျပာမွလား ငါတို ့လည္းသိတာေပါ့..အဲ့ေလာက္ လူဂြစာျပစ္ေအာင္လုပ္မွေတာ့ လူမုန္းျပီဆုိတာ... ဟုတ္ပါသည္။ လူတိုင္းသိပါသည္။ ထို ့အျပင္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားသည္လည္း ထို ၁၂ခ်က္မ်ား ထဲမွ အနည္းဆုံး ၁ခ်က္-၂ခ်က္ ႏွင့္ မလြတ္ကင္းၾကပါ။ တမင္သက္သက္က်င့္သံုးေနသူမ်ားလည္းရွိၾကေပလိမ့္မည္။....ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက လူမုန္းမ်ားေအာင္လုပ္ရတာလြယ္တယ္။ လူခ်စ္လူခင္မ်ားေအာင္လုပ္ရတာ ခက္ခဲတယ္။ (ကြ်န္ေတာ္သည္လည္း ၾကိဳးစားတုန္းပင္)......

post signature

Wednesday, June 6, 2007

ရသြားပါျပီ

ွsignature ထည့္လို ့ရသြားပါျပီခင္ဗ်ာ။ အခုလိုကူညီတဲ့ http://lover07.blogspot.com/ က ကို I'm ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ :D

post signature

Tuesday, June 5, 2007

ေက်ာင္း

ဆရာမက ေမးတယ္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို "ေက်ာင္းကုိဘာျဖစ္လို ့လာတာလဲ" တဲ့။
ေက်ာင္းသား ကေျဖတယ္.. "စာသင္ဖို ့လာတာ" တဲ့။
ဆရာမက ျပန္ေျပာတယ္..."မဟုတ္ဘူးတဲ့။ စာတတ္ခ်င္လို ့လာရတာ" တဲ့။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေျဖတယ္..."ေက်ာင္းတက္ဖို ့လာတာ" တဲ့။
ဘယ္သူ ့အေျဖမွန္တယ္လို ့ထင္လဲ။ ကြ်န္ေတာ္က ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းအေျဖကိုအၾကိဳက္ဆံုးပဲ။ ဟုတ္တယ္...ေက်ာင္းလာတာ ေက်ာင္းတတ္ဖို ့လာတာ.. တျခားဘာေၾကာင့္မွ မဟုတ္ဘူး။ စာသင္ခ်င္တတ္ခ်င္ရင္ တျခားေနရာေတြသြားလို ့ရတာပဲ... က်ဴရွင္တို ့ဘာတို ့။ေက်ာင္းလာမွေတာ့ ေက်ာင္းတက္ဖို ့လာတာေပါ့ :D..

ေက်ာင္းက ကြ်န္ေတာ္တို ့ကုိဘာေတြသင္ေပးလဲ... professions(doctors, engineers, etc...) ျဖစ္ဖို ့လိုအပ္တဲ့ အေျခခံပညာေတြသင္ေပးတာေပါ့။ ပညာတတ္ရင္ ထမင္းမငတ္ဖူးတဲ့။(စာပဲတတ္ရင္ေတာ့ ထမင္း ငတ္ခ်င္ငတ္မွာေနာ္၊ ပညာတတ္မွရမွာ :D) ဟုတ္တယ္...ကိုယ္သင္ခဲ့တဲ့ ပညာက ကိုယ့္ကို ျပန္လုပ္ေကြ်းမွာပဲ။ ထမင္းမငတ္ဖူးဘဲ ေျပာတာ..မဆင္းရဲဖူးတို ့၊ ေအာင္ျမင္မယ္တုိ ့မေျပာဘူး။ အေပၚက ပံုကို ေတြ ့တယ္မွာလား။ အဲ့ပံုကို bell-shaped curve လို ့ေခၚတယ္လို ့ေျပာၾကတာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ေက်ာင္းျပီးသြားလို ့ ဘ၀အတြက္ရုန္းကန္တဲ့ အခါ ေက်ာင္းတုန္းက စာၾကိဳးစားတယ္..စာေတာ္တယ္ဆိုတဲ့လူေတြက အလယ္ပိုင္း common-cases မွာပါသြားတယ္။ သူတို ့ကအဆင္းရဲၾကီးလည္း မဟုတ္ဘူး။ အခ်မ္းသာၾကီးလည္းမဟုတ္ဘူး။ အလည္အလတ္တန္းစားေတြျဖစ္လာၾကတယ္။ curve ရဲ ့အစြန္းပိုင္းမွာ ရွိတဲ့လူေတြကေတာ့ ေက်ာင္းတုန္းက စာမၾကိဳးစား၊ ဆိုးခဲ့မိုက္ခဲ့သူေတြ ေပါ့။ သူတို ့က်ေတာ့ ဘ၀မွာ အရမ္းေအာင္ျမင္ျပီး အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့သူေတြျဖစ္လာႏိုင္သလို၊ ဆင္းရဲျပီး ဘ၀မွာ က်ရွံုးတဲ့သူေတြျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းတုန္းက စာမေတာ္၊စာမၾကိဳးစားတဲ့ သူေတြကို မ်က္စိမွိတ္ျပီး ဇြတ္အထင္ေသးလို ့မရပါဘူး။ သူတို ့ဟာတခ်ိန္မွာ အရမ္းေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့သူေတြျဖစ္လာႏို္င္ပါတယ္။ တခ်ဳိ ့ မိဘေတြရွိပါတယ္။ ကိုယ့္သားသမီးကိုစာအရမ္းၾကိဳးစားခုိင္းတယ္၊ သားသမီးကလည္းစာၾကိဳးစားတယ္၊စာေတာ္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ကိုယ့္သားသမီးကို စာၾကိဳးစားခိုင္းတာအျပစ္မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္သူတို ့က ကိုယ့္သားသမီးကို စာမၾကိဳးစားတဲ့ သူေတြနဲ ့မေပါင္းခိုင္းဘူး။(သူတို ့သားသမီးေတြပ်က္စီးသြားမွာဆိုးလို ့တဲ့။ ကြ်န္ေတာ္လည္းေထာက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာမၾကိဳးစား၊စာမေတာ္တဲ့သူတိုင္း ဆိုးမိုက္ေပေတေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ ့မွာလည္းသူတို ့အေၾကာင္းနဲ ့သူတို ့ရွိပါတယ္။) ျပီးေတာ့ စာမေတာ္၊စာမၾကိဳးစားတဲ့သူေတြကို အထင္လည္းေသးတတ္ၾကတယ္။ အဲ့ထဲမွာ စာမေတာ္၊စာမၾကိဳးစားတဲ့သူေတြကို မွိုခ်ဳိးမွ်စ္ခ်ဳိးေျပာတာေတာ့အဆိုးဆံုးပဲ။ ဒါေပမယ့္ စဥ္းစားၾကည့္ပါ..တခ်ိန္က ကိုယ္အထင္ေသးခဲ့တဲ့သူဟာေနာင္တခ်ိန္မွာ က်ိက်ိတက္ေအာင္ျမင္ေနတဲ့သူ ျဖစ္သြားခဲ့မယ္ဆိုရင္......လူ၁ေယာက္ စာၾကိဳးစားတယ္၊မၾကိဳးစားဘူး၊ စာေတာ္တယ္၊မေတာ္ဘူး ကို ၾကည့္ျပီး အထင္ေသးအထင္ၾကီးလို ့မရပါဘူး။ ဘ၀ကို ရုန္းကန္လွုပ္ရွားတဲ့အခါမွာ ေက်ာင္းတုန္း ကသင္ေပးလိုက္တဲ့ပညာေတြဟာ ၀န္ထမ္းေကာင္း၁ေယာက္ျဖစ္ေစဖို ့သင္ေပးလိုက္တဲ့ ပညာေတြပါ။ လုပ္ငန္းရွင္ေကာင္း၁ေယာက္ျဖစ္ေအာင္မသင္ေပးလိုက္ပါဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းပညာဟာ ဘ၀မွ အတိုင္းအတာတခု အထိသာေရးပါအရာေရာက္ပါတယ္။ လူ၁ေယာက္ရဲ ့အရည္အခ်င္းကို လူ၁ေယာက္ရဲ ့ေက်ာင္းပညာကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ ဆုံးျဖတ္လို ့မရပါဘူး။ ဒါဆုိ ေက်ာင္းမတတ္ေတာ့ဘဲ တျခားပညာေတြသင္ရင္ပိုေအာင္ျမင္ႏိုင္တယ္ေပါ့..အဲ့လိုေတာ့လည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းေတာ့တက္ရမွာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက လူတိုင္းကို မ်က္စိမွိတ္ျပီး ဇြတ္အထင္မေသးဖို ့ပါ။
ကြ်န္ေတာ့္ အျမင္ေက်ာင္းဆိုတာ ပညာေတြသင္ေပးတဲ့ အေဆာက္အဦး၁ခုပါ။ ေက်ာင္းကေနဘာေတြေမြးထုတ္ေပးလဲဆိုရင္ society ၁ ခုအတြက္လို အပ္တဲ့ proffessions ေတြကို ေမြးထုတ္ေပးပါတယ္။ ေက်ာင္းက မရွိမျဖစ္လို အပ္တဲ့ ေဆာက္အဦး၁ခုပါ။ ေက်ာင္းမရွိေတာ့
ရင္ society ၁ခုက balance ျဖစ္ေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းကေနထြက္တဲ့ အထဲမွာ ေနာင္ ဘ၀မွာ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာျပီးေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့လူေတြဟာ လူနည္းစုပါ။ ဘယ္ေတာ့မွလဲ လူမ်ားစုမျဖစ္လာႏိုင္ပါဘူး။ ၀န္ထမ္းဟာ အျမဲတမ္း လုပ္ငန္းရွင္ထက္ေတာ့ အေရအတြက္ပိုမ်ားေနမွာပါ။ လူတုိင္းလိုလို ၀န္ထမ္းျဖစ္ရမယ္လို ့ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ၾကိဳးစားရင္ဘာမဆိုျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္က လူနည္းစုထဲမွာပါေအာင္ေနမွာလား။ လူမ်ားစုထဲမွာပါေအာင္ေနမွာလားဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္အယူအဆနဲ ့ကိုပါ။ တကယ္လို ့ကိုယ္က ေအးေအးေဆးေဆး phD ယူျပီးေတာ့ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းမယ္ဆိုရင္ေက်ာင္းပညာကလံုေလာက္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္က အရမ္းခ်မ္းသာခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေက်ာင္းပညာ၁ခုထဲနဲ ့မလံုေလာက္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ေက်ာင္းစာ၁ခုတည္းကိုပဲအထင္မၾကီးပါနဲ ့။အထင္လည္းမေသးပါနဲ ့။အစြန္းမေရာက္ပါနဲ ့။ အရာအားလံုးကို က်ယ္က်ယ္ျပန္ ့ျပန္ ့ျမင္ႏုိင္ေအာင္ၾကိဳးစားၾကပါလို ့......

Monday, June 4, 2007

A Theory from Alchemy

People cannot gain anything without sacrificing something. You must present something of equal value to gain something. This is the principle of equivalent trade in alchemy.

ၾကည့္ဖူးရင္ေတာ့သိမွာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ကကူးထားလဲ ဆိုတာ။ japanese anime ၁ခု ကပါ။ နာမည္ကေတာ့ Fullmetal Alchemist။ တျခားသူေတြေတာ့မေျပာတတ္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အဲ့ နိယာမကို မွန္တယ္လို ့ထင္တယ္။ နယူတန္ ရဲ ့ နိယာမေတြလို ပဲ မွန္တယ္လို ့ထင္တယ္။ ဟုတ္တယ္... ေလာကမွာ ၁ခုေပးမွ ၁ခု ရမွာ။ ၁ခု လိုခ်င္ရင္ ၁ခု ေတာ့ေပးဆပ္ ရမွာပဲ။ အလကားရတဲ့ ပစၥည္းရယ္လို ့မ ရွိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာတဲ့ အလကားဆို တာ ပိုက္ဆံ မေပးရတာ ကိုေျပာ တာမဟုတ္ဘူး။ ဥပမာဗ်ာ... မိုးေရက ဘယ္သူခပ္ခပ္ အလကားရတယ္လို ေျပာတယ္..သူတို ့ေျပာတဲ့ အလကားဆိုတာ ပိုက္ဆံ မေပးရတာကိုေျပာတာ...ဒါေပမယ့္ မိုးေရကို လိုခ်င္ရင္ မိုးေရခံ ရတယ္ေလ။ မိုးေရခံ ျပီ ဆိုတာနဲ ့ မိုးေရခံ ဖို ့ အိုးအလြတ္တို ့၊ အိုးေတြဘာေတြကို ေ ့ရြဖို ့ physical energy တို ့ေပးဆပ္ရ ေတာ့တာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ ကေျပာတာ ၁ခုလိုခ်င္ရင္ ၁ခုေတာ့ေပးဆပ္ရတယ္လို ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မေပးဆပ္ပဲ နဲ ့ေတာ့ မရဘူးထင္တာဘဲ။ ပညာလို ခ်င္ရင္ အခ်ိန္၊ physical energy စသည္ျဖင့္ ေပါ့ဗ်ာေပးဆပ္ရတယ္။ မိဘ ေမတၱာက အလိုလို ရတယ္ လို ့ေျပာၾကတယ္.. ကြ်န္ေတာ့္ အျမင္မွာေတာ့မဟုတ္ဘူးခင္ဗ်။ ကြ်န္ေတာ္ ကြ်န္ေတာ့္ မိဘ ဆီက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ရဖို ့ဆို ရင္ ကြ်န္ေတာ္ရဲ ့ ကြ်န္ေတာ့္ မိဘဆီမွာ လူသြားျဖစ္ဖို ့ ဆိုတဲ့ ကံၾကမၼာ ကို ေပးဆပ္ရတယ္..ကြ်န္ေတာ့္ မိဘကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ ကုိခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ေပးဆပ္လို ့ရတယ္ဆိုတဲ့ အခြင့္အေရး ရေအာင္ သူတို ့ရဲ ့ အခ်ိန္၊ကိုယ္အား၊ဥာဏ္အား ေတြကို ေပးဆပ္လိုက္ရတယ္။ ရွုတ္သြားလာ ေတာ့မသိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက ဗ်ာ ေပးဆပ္တဲ့အရာ၀တၳဳ နဲ ့ လက္ခံရရွိတဲ့အရာ၀တၳဳ ကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္ရမယ္ဗ်ာ။ အဲ့ဒါဆို ခုနကြ်န္ေတာ္ေျပာတဲ့ "၁ခုလိုခ်င္ရင္ ၁ခုေပးဆပ္ရမယ္" ဆိုတဲ့ အဆိုက မွန္သြားျပီ။ ဥပမာဗ်ာ...ခုနက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ မွာ "ကြ်န္ေတာ့္ ကုိခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ေပးဆပ္လို ့ရတယ္ဆိုတဲ့ အခြင့္အေရး " က ကြ်န္ေတာ့္ မိဘ လက္ခံ ရရွိလိုက္တဲ့အရာ၀တၳဳ ျဖစ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အခုလို ေရးတာ မိဘေမတၱာကို ေစာ္ကားတာမဟုတ္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္ မိဘေမတၱာ ကဘယ္ေလာက္ေႏြးေထြး ေအးခ်မ္းတယ္၊ ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးရွိတယ္ဆိုတာ။ ခံစားရရွိဖူးတဲ့ လူတိုင္းသိပါတယ္၊ ေျပာျပစရာ မလို ေလာက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ ဘာလို ့မိဘေမတၱာ ကို ဥပမာေပးရလဲ ဆိုေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေျပာတတ္ၾကတယ္.. မိဘေမတၱာဆိုတာ ေလာကမွာ အလကားရတာပါလို ့ (အလကားဆို တာ တန္ဖိုးမရွိတာကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ ေပးဆပ္စရာမလိုတာကိုေျပာတာ)။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ထင္ ပါတယ္ ဒီ post ကို စစ ဖတ္တာနဲ ့ လူေတြဘာေတြးမလဲ ဆို ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာတဲ့ နိယာမ က အျမဲတမ္းမ မွန္ဘူး ဆိုတာ ေျပာလို ့ရေအာင္ ေလာကမွာ ဘာေတြ အလကားရလဲ ဆိုတာ ေတြးၾကမွာပါ။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆို ေတာ့ ဒါကလူ ့သဘာ၀ပါဘဲ. ေျပာရံု နဲ ့မွန္တယ္လို ့ မထင္မွတ္ၾကပါဘူး... အားနည္းခ်က္ကို ရွာတတ္ၾကပါတယ္။ ရွာၾကပါ။။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ ေျပာသလို ေပးဆပ္တဲ့အရာ၀တၳဳ နဲ ့ လက္ခံရရွိတဲ့အရာ၀တၳဳ ကို ျမင္ေအာင္ အရင္ၾကည့္ၾကပါ။ ကြ်န္ေတာ္ လံုး၀မွန္တယ္လို ့ေတာ့ မေျပာဘူး...ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ ဥာဏ္နဲ ့မွီ သေလာက္စဥ္းစားၾကည့္တာေတာ့ မွန္ေနပါေသးတယ္။ ေလာက မွာ ၁ခုလို ခ်င္ ၁ခု ေပးဆပ္ရပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့.. စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ... တကယ္လို ့ ေလာကမွာ အလကား(ကြ်န္ေတာ္ေျပာတဲ့ အဓိပၸါယ္) ရတဲ့ အရာ၀တၳဳကို စဥ္းစားလို ့ရတယ္ဆို ရင္ comment မွာ ၀င္ေျပာ သြားၾကပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ :)

Thursday, May 31, 2007

a story from Chicken Soup for the Souls

အေဖနဲ႔ကြၽန္ေတာ္

အေတြ႔အၾကံဳဆိုတာ
အရက္စက္ အၾကမ္းၾကဳတ္ဆံုးဆရာပဲ၊
ဒါေပမယ္႔ အဲဒီက သင္ခန္းစာယူစမ္းပါ။
ယူၿဖစ္ေအာင္ယူပါ။
(စီအက္စ္လူး၀စ္)

စပိန္ၿပည္ေတာင္ပိုင္းရွိ အက္စတီပိုနာဆိုသည္႔ေနရာေလးမွာ ကြၽန္ေတာ္ ၾကီးၿပင္းခဲ႔သည္။ကြၽန္ေတာ္႔အသက္ ၁၆-ႏွစ္ရြယ္ တစ္ေန႔နံနက္မွာ အေဖက သူ႔အား ကြၽန္ေတာ္ႏွင္႔ ၁၈-မိုင္ေလာက္အကြာမွာရွိသည္႔ မီဂ်ားစ္ရြာသို႔ ကားေမာင္းပို႔ခြင္႔
ေပးသည္။အဲသည္လို ခြင္႔ေပးၿခင္းအတြက္ ကြၽန္ေတာ္က ကားကို အနီးရွိ ၀ပ္ေရွာ႔တစ္ခုမွာ ေရေဆးဆီထုိုးလုပ္ေပးရန္ပါတာ၀န္ယူရသည္။
အဲသည္တုန္းက ကြၽန္ေတာ္ကားေမာင္းတတ္စ၊ကားကို ကိုင္တြယ္
သံုးစြဲခြင္႔လည္း ေသေသခ်ာခ်ာမရေသးသည္႔ကာလၿဖစ္ရာ အေဖေၿပာသည္႔အခါ ကြၽန္ေတာ္အလ်င္အၿမန္ပင္ေခါင္းညိတ္ၿဖစ္ခဲ႔သည္။
ကြၽန္ေတာ္ အေဖ႔ကို မီဂ်ားစ္သို႔ ကားေမာင္းပို႔သည္။သည္ေနာက္ ညေန ၄-နာရီတိတိမွာ ၿပန္လာၾကိဳမည္ဟု ကတိေပးခဲ႔ၿပီး ၀ပ္ေရွာ႔ရွိရာ တန္းသြားကာ ကားကုိအပ္သည္။အဲသည္ေနာက္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ေလးပိုေနသၿဖင္႔ ၀ပ္ေရွာ႔အနီးရွိ ရုပ္ရွင္ရံုမွာ ရုပ္ရွင္တစ္ကားႏွစ္ကား၀င္ၾကည္႔မည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ဆံုးၿဖတ္
လိုက္သည္။ရံုထဲေရာက္ၿပီးသည္႔ေနာက္ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာမွန္းမသိ
ၿဖစ္သြားသည္။ေနာက္ဆံုးကားၿပီး၍ နာရီၾကည္႔မိသည္႔အခါ ၆-နာရီထုိးေနၿပီ။
ႏွစ္နာရီတိတိ ကြၽန္ေတာ္ေနာက္က်သြားၿပီ။
ရုပ္ရွင္ၾကည္႔၍ ေနာက္က်မွန္းသိလွ်င္ အေဖအၾကီးအက်ယ္ေဒါသထြက္ ေတာ႔မည္။ကြၽန္ေတာ္႔ကို ဘယ္ေတာ႔မွ ကားေမာင္းခြင္႔ေပးမည္ မဟုတ္ေတာ႔။
ထို႔ေၾကာင္႔ အေဖ႔အား ကားမွာၿပင္စရာေတြ ရွိေန၍ ၀ပ္ေရွာ႔ကလူေတြထင္ထားတာထက္ အၾကာၾကီး အခ်ိန္ယူလုပ္ကိုင္ေနရေၾကာင္း ေၿပာရန္စဥ္းစားၿပီး လာခဲ႕သည္။
အေဖႏွင္႔ေတြ႔ရန္ ခ်ိန္းထားသည္႔ေနရာသို႔ ေရာက္ေသာအခါ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ပင္ အေဖေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနတာ ကြၽန္ေတာ္ေတြ႔ရသည္။
ေနာက္က်သည္႔အတြက္ ေတာင္းပန္ေၾကာင္း စကားပလ’င္ခံကာ ကြၽန္ေတာ္တတ္ႏိုင္သမွ် အၿမန္ဆံုးလာခဲ႔ေၾကာင္း၊၀ပ္ေရွာ႔မွာ ၾကီးၾကီးမားမားၿပင္ ရတာေတြ ရွိေနသၿဖင္႔ ဒီေလာက္ၾကာေနၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္ေၿပာလိုက္သည္႔
အခ်ိန္ အေဖ၏အၾကည္႔ကို ကြၽန္ေတာ္႔တစ္သက္ ေမ႔ႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။

အေဖ-ေဂ်ဆင္၊ဒီကိစၥ အေဖ႔ကို လိမ္ေၿပာမွၿဖစ္မယ္လို႔ မင္းသေဘာထားတာ အေဖစိတ္မေကာင္းဘူး

သား -ဘာၿဖစ္လို႔လဲ အေဖ၊ကြၽန္ေတာ္အမွန္အတိုင္း ေၿပာတာပဲဟာ၊

အေဖ ကြၽန္ေတာ္႔ကို ထပ္ၾကည္႔ၿပန္သည္။

အေဖ-မင္းေပၚမလာေတာ႔ ငါ၀ပ္ေရွာ႔ကို ဘာေတြၿဖစ္ေနလဲ လွမ္းေမးတယ္၊မင္းမလာယူေသးတာတဲ႔၊အဲဒီေတာ႔ ကားမွာဘာမွမၿဖစ္ဘူးဆိုတာ ငါသိၿပီးသားေပါ႔ကြ၊

ရုတ္တရက္ရွက္ေၾကာက္သည္႔စိတ္ၿဖင္႔ ကြၽန္ေတာ္ထူပူ၍သြားသည္။ရုပ္ရွင္
ရံုသို႔သြားမိသၿဖင္႔ ေနာက္က်ရၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္း မပြင္႔တပြင္႔ ကြၽန္ေတာ္ဖြင္႔ဟ၀န္ ခံ သည္။ကြၽန္ေတာ္႔စကားမ်ားကို စူူးစုိက္နားေထာင္ရင္း အေဖ႔မ်က္ႏွာမွာ ၀မ္းနည္းေၾက
ကြဲသည္႔ အရိပ္လကၡဏာမ်ား ယွက္သန္းလာသည္။

အေဖ-အေဖ ေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္တယ္ သား၊သားကိုမဟုတ္ဘူး၊ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ေဒါသထြက္တာ၊သား စဥ္းစားၾကည္႔၊ဒီအရြယ္ေလာက္ထိေရာက္
လာတဲ႔အခ်ိန္ သားမွာ အေဖ႔ကိုလိမ္ေၿပာရမယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္မ်ိဳးရွိေနတာ
အေဖညံ႔လို႔ပဲ။အေဖေမြးထားတဲ႔သားဟာ ကိုယ္႔အေဖကို ေတာင္ အမွန္အတိုင္း မေၿပာႏိုင္တဲ႔လူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေနတာ အေဖ အသံုးမက်လို႔ပဲ၊ဖခင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အေဖမေအာင္ၿမင္ခဲ႔ဘူး၊အခု အေဖအိမ္ကို လမ္းေလွ်ာက္ၿပန္မယ္၊သားကုိ ၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ႔တဲ႔ ဒီႏွစ္ကာလေတြအတြင္း အေဖဘာအမွားေတြ က်ဴးလြန္ခဲ႔မိသလဲအေၿဖေပၚတဲ႔အထိ အေဖစဥ္္းစားသြားမယ္၊

သား-အေဖ၊အိမ္အထိက ၁၈-မိုင္ေတာင္ေ၀းတယ္ အေဖရယ္၊ၿပီးေတာ႔ ေမွာင္လဲေမွာင္ေနၿပီ၊ဒီေလာက္ အေ၀းၾကီးအေဖေလွ်ာက္
လို႔ ဘယ္ၿဖစ္မလဲ၊

ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ကာ ကန္႔ကြက္တာ ေဖ်ာင္းဖ်ေၿပာဆိုတာေတြ အားလံုးပင္ အခ်ည္းႏွီးသာၿဖစ္ခဲ႔သည္။အေဖ အၾကီးအက်ယ္စိတ္မခ်မ္းမသာၿဖစ္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ခဲ႔မိၿပီ။ယခုေတာ႔ ကြၽန္ေတာ္႔တစ္သက္တာမွာ အထိခိုက္အနာက်င္ဆံုး
သင္ခန္းစာတစ္ခု ကြၽန္ေတာ္ခံယူရေတာ႔မည္။
ဖုန္ထူေသာ ထိုလမ္းအတိုင္း အေဖေလွ်ာက္သြားသည္႔အခါ ကြၽန္ေတာ္ ကားေပၚေၿပးတက္ၿပီး အေဖ႔ေနာက္ကလိုက္ရသည္။သည္မွ်ဆိုလွ်င္အေဖရပ္ေလ
မည္လား၊အေဖေလွ်ာ႔ေတာ႔မည္လား ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းၾကီးစြာၿဖင္႔ တစ္လမ္းလံုး ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးလာသည္။အေဖကြၽန္ေတာ္႔ကို တစ္ခြန္း
မွ်ၿပန္မေၿပာ။၀မ္းနည္းေၾကကြဲစြာ ေတြေ၀ေငးေမာကာသာေလွ်ာက္၍ သြားေနသည္။
၁၈-မိုင္လံုးလံုး အေဖလမ္္းေလွ်ာက္သည္႔ေနာက္က ပ်မ္းမွ် တစ္နာရီ ၅-မိုင္
ႏွုန္းေလာက္ၿဖင္႔ ကြၽန္ေတာ္ကားေမာင္းလိုက္ပါလာရသည္။
ကြၽန္ေတာ္႔ဘ၀တစ္သက္တာတြင္ အေဖ႔ကို အဲသည္လို ပင္ပန္းၿခင္း၊စိတ္ပင္ပန္းၿခင္းၾကီးစြာခံစားေနရသည္႔အေနအထားၿဖင္႔ ၿမင္ေတြ႔ေနခဲ႔ရသည္႔ ထိုစဥ္
ကအၿဖစ္ေလာက္ ခါးသီးဖြယ္၊ရင္နင္႔ဖြယ္ေကာင္းလွေသာ အေတြ႔အၾကံဳမ်ိဳး မရွိေတာ႔ပါ
သို႔ေသာ္ အဲံဒီအေတြ႔အၾကံဳသည္ ကြၽန္ေတာ္႔ႏွလံုးသည္႔ပြတ္ထဲတြင္ ထာ၀ရစြဲၿမဲသြားေစမည္႔သင္ခန္းစာတစ္ခုေပးခဲ႔သည္။ေနာင္တစ္သက္တာပတ္
လုံုုး အေဖ႔ေရွ႔ေမွာက္၌ မမွန္ေသာစကားကို တစိုးတစိမွ် ကြၽန္ေတာ္မဆိုၿဖစ္ေတာ႔။။
ျပီးပါျပီ။။

စကားခ်ပ္။ ။ ေဖျမင့္၏ ႏွလံုးသားအာဟာရ တတိရတြဲမွ

ျပည့္တန္ဆာ

Prostitution in Myanmar is a major social issue that particularly affects women and children.

Myanmar is a major source of prostitutes (an estimate of 20-30,000) in Thailand, with the majority of women trafficked taken to Ranong, which borders Myanmar at its south and Mae Sai, which is located at the eastern tip of Myanmar.[1][2] The majority of Burmese prostitutes in Thailand are from ethnic minorities.[2] Myanmar is also a source country of sex workers and forced labourers in China, Bangladesh, Taiwan, India, Malaysia, Korea, Macau, and Japan.[3] Internal trafficking of women for the purpose of prostitution occurs from rural villages to urban centres, military camps, border towns, and fishing villages.[3]

Women are often lured to prostitution with the promise of legitimate jobs, substantially higher pay, and because their low educational levels makes it difficult for them to find jobs elsewhere. In many instances, such women come from remote regions.[4]

In Yangon, prostitution often occurs in hotels that also operate as brothels. The recent appearance of massage parlours began in 1995, with ethnic minority groups such as the Wa running such businesses in particular.[5] Nightclubs are also frequented by prostitutes in Yangon, who work independently.[6] .......

Prostitution was banned in 1785, during the early Konbaung dynasty period.[7]

Under the Suppression of Prostitution Act, which was enacted in 1949, the act of soliciting or seducing in public is illegal, as is forcing or enticing women into prostitution or owning brothels. The Penal Code guarantees protection of female children from sexual abuse, with any persons found having sexual intercourse with a girl of under 14 years charged (with or without consent) charged with rape. The Child Law, enacted in 1993, raised the age of consensual sex to 16 and illegalizes prostitution. The Child Law also makes it a punishable offence to use children in the creation of pornographic materials. However, no laws currently protect boys.[8]

......Myanmar has the third highest HIV prevalence rate in Asia, after Cambodia and Thailand. Sex workers are particularly at risk, with 32% infected with the disease.

အေပၚက စာေတြက ကြ်န္ေတာ္ http://en.wikipedia.org/wiki/Prostitution_in_Myanmar က ေနျပီး ကူးထားတာ။
ျပည့္တန္ဆာ=မေကာင္းေသာမိန္းမ၊-ာမ လို ့ လူေတြကေခၚၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ကေတာ့ မေကာင္းတဲ့မိန္းမ၊-ာမ လို ့မေခၚဘူး ျပည့္တန္ဆာလို ့ ပဲေခၚမယ္...အင္းေလ သူတို ့အားလံုး မေကာင္းတာမွ မဟုတ္တာ။ ဘ၀အေျခအေနေၾကာင့္ မလုပ္ခ်င္ဘဲ လုပ္ေနရတဲ့သူေတြလဲ ရွိတာပဲ။ ႏိုင္ငံတကာ မွာ ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ငန္းကို တရား၀င္ ခြင့္ျပဳတယ္..ကြ်န္ေတာ္တို ့ ျမန္မာျပည္ မွာေတာ့ ခြင့္မျပဳဘူး ခင္ဗ်..အဲ အဲ့ဒီေတာ့ တရားမ၀င္ ျပည့္တန္ဆာဆိုျပီး ေပၚလာေရာ..ကဲ အဲ့ဒီေတာ့ ပိုမဆိုးသြားဘူးလားခင္ဗ်။ အဲ့ဒါေတြက အေရးမၾကီးပါဘူး...ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ျပည့္တန္ဆာလုပ္တဲ့ သူေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္ တို ့ျမန္မာ လူမ်ဳိးေတြက အထင္ေသးၾကတယ္..အထူးသျဖင့္ ေယာက်္ားေတြ ကအထင္ေသးရင္ ပိုဆိုတယ္... ကြ်န္ေတာ့္ အထင္ ျပည့္တန္ဆာေတြကုိ အထင္ေသးတဲ့ ေယာက်္ားေတြ က ေတာ္ေတာ့္ကို ကိုယ္ခ်င္းမစာ တတ္တဲ့ အထဲမွာ ပါမယ္ထင္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ..ျပည့္တန္ဆာေတြဆီ က၀န္ေဆာင္မွုယူေတာ့ သူတို ့ပဲ ယူၾကတာပဲ..ဘယ္သူမွယူတာ မဟုတ္ဘူး...ျမန္မာစကားပံု ရွိတယ္ "အလုပ္ဟူသမွ် ဂုဏ္ရွိစြ" တဲ့..ဒါေပမယ့္ ျပည့္တန္ဆာ အလုပ္ၾကေတာ့ ဘာလုိ ့အထင္ေသးၾကလဲ မသိဘူး..သူလည္းအလုပ္၁ခု ပဲေလ..အထင္ေသးစရာမရွိပါဘူး...ျပီးေတာ့ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းဆို တာ အေစာဆံုး လုပ္ငန္းလို ့ ေျပာလို ့ ရတယ္...ဟုိေရွးဘုရင္ေတြ လက္ထက္တည္းက တိုင္းျပည္၁ခု မွာ အေခ်ာဆံုးသူ ကုိေရြးျပီး တျခားတိုင္းျပည္ေတြနဲ ့ သံတမန္ဆက္ဆံတဲ့ အခါ မွာ ၀န္ေဆာင္မွုေပးတဲ့ အေန နဲ ့သံုးၾကတယ္။ ျပည့္တန္ဆာ ကို လူတိုင္းက လုပ္ခ်င္လို ့ လုပ္ေနၾကတယ္မ်ား မွတ္ေနလား မသိပါဘူး..ဘယ္သူက လုပ္ခ်င္မွာလဲ.. ကိုယ့္ ဘ၀ အေျခအေန ေၾကာင့္လုပ္ေန ၾကတယ္သူခ်ည္းပဲ။(ခြ်င္းခ်က္ တခ်ဳိ ့တေလေတာ့ရွိမွာေပါ့ေလ။) အခု ပိုဆိုး တာေပါ့။ ျမန္မာျပည္မွာ စီးပြားေရး အေျခအေနက မေကာင္း ဘူးဆိုေတာ့ ျပည့္တန္ဆာေတြပိုေပါလာတာေပါ့..လြန္ခဲ့တဲ့ ၃၊၄ ႏွစ္က အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုေတြ ပိတ္သြားေတာ့ အလုပ္လက္မဲ့ေတြ ပိုမ်ားလာျပီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျပည့္တန္ဆာေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။ တခ်ဳိ ့က လည္း ကုိယ့္ အိမ္က မသိေအာင္ ခုိးလုပ္ၾကတယ္...တခ်ဳိ ့ၾကေတာ့လည္း အိမ္က သိသိၾကီးနဲ ့မ်က္စိမွိတ္ျပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးရတာေပါ့..ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲေလ..စားဖို ့ေသာက္ဖို ့မွမရွိတာ..ဘယ္သူကမွေတာ့ ကိုယ့္သမီးကို ျပည့္တန္ဆာ လုပ္စားခိုင္းခ်င္ပါ့မလဲ... ကြ်န္ေတာ့္ အေနနဲ ့ ေတာ့ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ျပီး ကိုယ့္မိဘကုိ လုပ္ေကြ်းေနတဲ့ သမီး က ေဟးလား၀ါးလားနဲ ့ မိဘပိုက္ဆံ ထိုင္ျဖဳန္းေနတဲ့ သား ထက္ အမ်ားၾကီးပို ျမင့္ျမတ္တယ္..ဒါေပမယ့္ society မွာ က်ေတာ့ လူေတြက ျပည့္တန္ဆာလုပ္တဲ့ သမီး ကုိအထင္ေသးျပီးေတာ့ ဟိုသားကို က်ေတာ့ အထင္မေသးၾကဘူး။ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ ဘယ္သူက မိဘကို လုပ္ေကြ်းေနလဲဆိုတာ..သူ ့ခမ်ာ HIV/AIDS ေရာဂါေတြၾကားမွာ စြန္ ့စားျပီးေတာ့သူ ့မိဘကိုလုပ္ေကြ်းေနတာပါ၊သူ ့မိဘ ခမ်ာမွာ လည္း ကိုယ့္သမီး ျပည့္တန္ဆာလုပ္လို ့ရလာတဲ့ ေငြနဲ ့၀ယ္ေကြ်းတဲ့ ထမင္းႏွင့္ဟင္းကို မ်က္လံုးစံုမွိတ္ျပီး မ်ဳိခ်ေနရတာပါ..အဲဒါေၾကာင့္ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ျပည့္တန္ဆာဆို တိုင္း အထင္မေသးၾကပါနဲ ့..ကိုယ္ခ်င္းစာနာေပးၾကပါ...ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ကူညီၾကပါ(ကူညီၾကပါဆိုလို ့ငါကေတာ့ကူညီမယ္ဆိုျပီးေတာ့ သြားေပ်ာ္ပါးခုိင္းတာမဟုတ္ဘူး၊ တခ်ဳိ ့လူေတြကရွိေသးတယ္ ကိုယ့္မွာ HIV/AIDS ရွိတယ္လဲသိေရာ သူမ်ားလည္းကူးေအာင္ဆိုျပီးေတာ့ ျပည့္တန္ဆာနဲ ့သြားေပ်ာ္ပါးၾကတယ္..အဲလိုမ်ဳိးလံုး၀ မလုပ္သင့္ပါဘူး...ကိုယ့္မွာရွိတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္က မျပန္ ့ပြားေအာင္ထိန္းသိမ္းရမွာပါ..ျဖန္ ့ျဖဴးဖုိ ့မဟုတ္ပါဘူး)...ကိုယ့္ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြထဲမွာလည္း အဲ့လိုရွိခဲ့မယ္ ဆိုရင္ ဘယ္လို ခံစားရမလဲဆို တာ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။ ျပည့္တန္ဆာဆိုတာ လူတကာရဲ ့အထင္ေသး တဲ့မ်က္လံုးေတြေအာက္မွာ ကိုယ့္ဘ၀ အတြက္ရုန္းကန္ေနရတဲ့သူေတြပါ။ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာလည္း NGO အဖြဲ ့ေတြကေနျပီးေတာ့ျပည့္တန္ဆာေတြကို ပညာေပးတဲ့ လုပ္ငန္းေတြလုပ္ေနၾကပါျပီ..ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါေတြက နယ္စပ္ေတြမွာပါ။ ရန္ကုန္ျမိဳ ့တို ့လိုျမိဳ ့ၾကီးေတြမွာၾကေတာ့ တရားမ၀င္လူမသိေအာင္ခိုးလုပ္ေနတာ(ခုိးလုပ္တယ္တာေျပာတာဘာ လူတိုင္းသိပါတယ္..သူတို ့မဖမ္းရင္ေတာ့အေကာင္းပဲ)ဆိုေတာ့ အဲ့လိုပညာေပးလုပ္ငန္းေတြလုပ္လုိ ့မရေသးပါဘူး...ျပည့္တန္ဆာတိုင္း ကူးစက္ေရာဂါေတြနဲ ့ပတ္သတ္ျပီး သိသင့္သိထိုက္တာေတြကိုသိထားသင့္ပါတယ္။။...ေၾသာ္..လူတိုင္းလူတိုင္း ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းႏွင့္ကင္းေ၀းပါေစလို ့ဆုေတာင္းရင္း........................


စကားခ်ပ္။ ။ ဖိုရမ္ ၁ခုတြင္ဖတ္မိရ် ္ idea ရေသာေၾကာင့္ေရးသားျခင္းျဖစ္္ပါသည္။။။

Wednesday, May 30, 2007

အေမးႏွင့္အေျဖကိုသံုးသပ္ၾကည့္ျခင္း

သူငယ္ခ်င္း ၁ေယာက္ကေမးတယ္..... If you have it, you don't need to have anything else. If you don't have it, it doesn't matter much what else you do have.... သူငယ္ခ်င္း ၁ေယာက္ ကျပန္ေျဖတယ္...L-O-V-E ? i think so, Love can give to everyone that feel. ေနာက္သူငယ္ခ်င္း ေယာက္ကလည္း ေျဖတယ္....I will say "satisfaction"!! Coz if you are satisfied with everything, why do you need more. Right?
But though Love can create "satisfaction" to an extant.!
ကဲ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မေျဖၾကည့္ေတာ့ဘူး... သူမ်ားေျဖထားတဲ့ အေျဖေတြကိုပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့မယ္။ ေမးတဲ့ သူကေတာ့ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားျပီးေမးတာ ဟုတ္လား မဟုတ္လားေတာ့မသိဘူး။ေျဖတဲ့သူ ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားျပီးေျဖရမယ္..ထင္တာေျပာတာပါ.. ေျဖတဲ့သူေတြက စဥ္းစားခ်င္မွလည္းစဥ္းစားမွာေပါ့.. ပထမ ၁ေယာက္ ရဲ ့အေျဖ ကိုအရင္ သံုးသပ္ၾကည့္ ရေအာင္... သူက "အခ်စ္" လို ့ ေျဖတယ္။ မွန္ေတာ့လည္းမွန္မွာပဲ။ သီခ်င္းေတြကဗ်ာ ေတြမွာ ပါတာပဲ.. "အခ်စ္ရွိရင္ျပီးျပည့္စံုျပီ".. ကြ်န္ေတာ္ေသခ်ာ သာ ၁ခုရွိတယ္.. သူေျပာတဲ့အခ်စ္ဆိုတာ ၁၅၀၀ အခ်စ္ျဖစ္မယ္။ စာေတြ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာေတာ့ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အခ်စ္က အရာအားလုံးကုိေပးစြမ္းႏိုင္တယ္ဆိုတာ.. အျပင္မွာက်ေတာ့ နဲနဲခက္ခဲမယ္ထင္တယ္...မျဖစ္ႏိုင္ဘူးရယ္လို ့ေတာ့လည္းမဟုတ္ဘူး..ျဖစ္ႏိုင္ေျခေတာ့ရွိတယ္၊ နည္းတယ္။ ဘာျဖစ္လို ့လဲ ဆိုေတာ့ အခ်စ္က ဗိုက္မွ မ၀တာ..မယံုရင္ စမ္းၾကည့္ပါလား..ခ်စ္တယ္ခ်စ္တယ္ေျပာျပီး ထမင္းမေကြ်းဘဲ ၂ ရက္ေလာက္ထားၾကည့္ပါလား..ခုနက ခ်စ္တယ္ဆို တာဘယ္ေရာက္သြားမွန္းေတာင္သိမွာမဟုတ္ဘူး။ လက္ေတြ ့မွာက်ေတာ့ ေငြေရး၊ေၾကးေရး၊စား၀တ္ေနေရး ေတြပါ ထည့္စဥ္းစားရမွာကို။ရုပ္ရွင္ေတြစာေတြထဲ မွာလို ဒါရိုက္တာတို ့ စာေရးဆရာတို ့ က ဇာတ္ေကာင္ေတြကို ထမင္း ေကြ်းမွာမွ မဟုတ္တာ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကိုယ္က တကယ္ခ်စ္ျပီ ဆိုရင္ သူ ့ဘ၀၊စား၀တ္ေနေရး ေတြပါ ထည့္စဥ္းစား ေပးရမယ္။ စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆို ရင္ ပထမ "အခ်စ္" လို ့ေျဖတဲ့ ၁ေယာက္ က ဆယ္ေက်ာ္သက္ ၂၀ ပတ္၀န္းက်င္ ျဖစ္ဖို ့မ်ားတယ္။(သူက အျပင္မွာ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ဆိုေတာ့ သူ ့အသက္ဘယ္ေလာက္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ မဆိုင္ပါဘူး။ သူ ့ေျဖကေန သူ ့အသက္ ကုိ မွန္းဆ လို ့ရပါတယ္) ဘာျဖစ္လို ့လဲ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ တို ့လို ဆယ္ေက်ာ္သက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဘ၀ အေၾကာင္း သိပ္မသိ ၾကေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူပ်ဳိ ေဖၚအပ်ဳိေဖၚ ၀င္ ခ်ိ္န္ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေဟာ္မုန္းေတြေျပာင္းလဲမွုနဲ ့ အတူ ကိုယ့္ရဲ ့ ဆန္ ့က်င္ဖက္လိင္ ကို္ စိတ္၀င္စား လာၾကပါျပီ။ အဲ့ဒီမွာ သူတို ့ေတြစ သိတာက အခ်စ္ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်စ္၀ထၳဳေတြ ဘာေတြဖတ္ျပီး ၀ထၳဳေတြထဲကလို အခ်စ္ရွိရင္ အရာရာျပီးျပည့္စုံ ျပီလို ့ထင္ေနၾကတာပါ။ အဲ့ဒီမွာ မမွားသင့္တာေတြမွား ၾကပါတယ္။တကယ္တန္းက်ေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀ ကုိရုန္းကန္တဲ့ အခါ အခ်စ္ ၁ခုတည္း နဲ ့လုံေလာက္ ခ်င္မွ လံုေလာက္မွာပါ။ အခ်စ္က ကိုယ့္ဘ၀ ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္လည္းလုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ လံုးပါးပါးသြားေအာင္လည္းလုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္က အခ်စ္ရဲ ့ ေစစားမွုကို မခံဘဲ ကိုယ္ကသာ အခ်စ္ကုိ ေစစားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ လူတိုင္း သာယာတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး ကို တည္ေထာင္ႏုိင္မယ္ထင္တာပဲ။..ဒါေၾကာင့္ ပထမ ၁ေယာက္ ရဲ ့အေျဖက အတိုင္းအတာ ၁ခု အထိမွန္တယ္လို ့ထင္ပါတယ္.. သူေျပာတဲ့အခ်စ္ သာ ၅၂၈ အခ်စ္ ေမတၱာ ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ပိုမွန္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၅၂၈ အခ်စ္ေမတၱာ အေပးခံရ သူေတြဟာ သူတို ့ကုိ သူတို ့ အေပးခံေနရမွန္းမသိတာမ်ားပါတယ္..အဲ့ဒါေၾကာင့္ သိသာတဲ့ ၁၅၀၀ ေနာက္ ကို လိုက္ေနၾကတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ၅၂၈ က ၁၅၀၀ ထက္ အမ်ားၾကီးသာပါတယ္။ ပိုလည္းေအးခ်မ္းပါတယ္..ကဲထားလိုက္ပါ..ဒုတိယ ၁ေယာက္ရဲ ့အေျဖကို သံုးသပ္ၾကည့္ရေအာင္....သူကေတာ့ "လိုအင္ဆႏၵျပည့္၀မွု" လို ့ေျဖပါတယ္။ သူက ပထမ ၁ေယာက္ေျဖ ျပီးမွ ေျဖတာပါ။ သူ ့အသက္ကို ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာပါတယ္ သူက ၂၅ ပတ္၀န္းက်င္မွာျဖစ္ရမယ္။ ဘာျဖစ္လို ့ လဲ ဆို ေတာ့ သူ ့အေျဖ က ပထမ ၁ေယာက္ ထက္အနည္းငယ္ ပို ရင့္က်က္ပါတယ္( ဒါမွမဟုတ္ သူကလည္း အခ်စ္လို ့ဘဲ ေျဖခ်င္ ေပမယ့္ ပထမ ၁ေယာက္နဲ ့ မတူေအာင္ ပို ျပီး ေယဘုယ် က်တဲ့ အေျဖ ကို ေျဖတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္..ဘာျဖစ္ လို ့လဲ ဆိုေတာ့ သူ ့အေျဖမွာ အခ်စ္ကလည္း လိုအင္ဆႏၵျပည့္၀မွုကိုေပးစြမ္းႏိုင္တယ္လို ့ေျဖထားပါတယ္။)... သူ ့အေျဖကို ၾကည့္ ျခင္းအားျဖင့္ သူဟာ ဘ၀မွာ အခ်စ္ ၁ ခု ထဲ နဲ ့မလုံ ေလာက္ဘူးဆိုတာ သိေနပါျပီ။ ေငြေရး ေၾကးေရး စား၀တ္ေနေရး ပါ အဆင္ေျပမွ ရမယ္ဆို တာသိေနပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ သူက လိုအင္ဆႏၵျပည့္၀မွု လို ့ေျဖတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။..သူ ့အေျဖကေတာ္ေတာ္ေလးမွန္ပါတယ္။ လူ၁ေယာက္မွာ လိုအင္ဆႏၵျပည့္၀ ရင္ ဘာမွ မလို ေတာ့တာေသခ်ာပါတယ္..ဒါေပမယ့္ "လူ ့အလို နတ္မလိုက္ႏိုင္" တဲ့။ ၁ခု ျပည့္၀သြားရင္ေတာင္ ေနာက္၁ခု ကုိ လိုခ်င္ေနဦးမွပါဘဲ။ ဒါေၾကာင့္လိုအင္ဆႏၵျပည့္၀ သြားတယ္ဆိုတာ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒုတိယ တစ္ေယာက္ရဲ ့ အေျဖကလည္း ၁၀၀% မမွန္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ့ အဲ့ေမးခြန္းကို မေျဖတတ္ဘူး ခင္ဗ်။ ေျဖတတ္သူမ်ားရွိရင္ေတာ့ comment မွာ၀င္ေရးသြား ၾကပါ ခင္ဗ်ာ။ ေမးတဲ့ သူက ဘယ္လို စဥ္းစားျပီး ေမးလိုက္ လဲေတာ့ မသိဘူး.. ေျဖတဲ့သူကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ ကိုစဥ္းစားမွ တိက်တဲ့ အေျဖရေလာက္တယ္.......မေျပာတတ္ဘူးခင္ဗ်။ အခုေတာ့ ဗိုက္ဆာလာ လို ့ ၁ခုခု သြားလုပ္စားပါေတာ့မယ္..ဆက္မေရးႏိုင္ေတာ့ပါဘူးခင္ဗ်.... :D :D º¿º

အားနာျခင္း

ကြ်န္ေတာ္ က ေတာ္ေတာ္ အားနာတတ္ တဲ့အထဲ မွာပါတယ္။ အားနာတာမွ ေတာ့္ေတာ့္ ကုိအားနာတာ။ မဆီမဆိုင္ လည္း အားနာတာပဲ။ ဘာေၾကာင့္ အားနာမွန္းကို မသိတာ။ ငယ္ငယ္တုန္း ကေတာ့ ဘယ္အားနာ မလဲေနာ္.. ငယ္ေသးတာကို..လူၾကီးေတြက ေျပာတာေပါ့ လူဆိုတာ အားနာတတ္ရတယ္ ဘာတယ္ေပါ့။ အဲ့ဒါနဲ ့ ေနာက္ပိုင္း အားနာတတ္လာတာ။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ အားနာတာ ကေတာ္ေတာ္ကုိ လြန္ေနတာ... အလကားေနရင္းနဲ ့ကို အားနာေနတယ္။ ဟီးဟီး...။ အားနာတာနဲ ့ပတ္သက္ျပီး ေျပာရဦးမယ္။ အေနာက္တိုင္း လူေတြက အားမနာတတ္ၾကဘူး... ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ျဖစ္မွာ တျခားဘာသာေတာ့မသိဘူး.. အဂၤလိပ္ ဘာသာမွာေတာ့ အားနာတယ္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးရွာ လို ့ကိုမေတြဘူး ့။ ကြ်န္ေတာ္မသိတာလဲ ျဖစ္ရင္ျဖစ္မွာေပါ့ေနာ္။ အဲ့ဒါ ၁ခု ေတာ့ သူတို ့ကေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ တို ့အာရွသား ေတြကေတာ့အားနာတတ္ၾကတယ္။ အာရွ ဘာသာစကားေတြမွာ အားနာတယ္ ဆို တဲ့ စကားလုံးရွိတယ္။ တျခားလူမ်ဳိးေတာ့မသိဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္တို ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အားနာတတ္တဲ့ အထဲမွာပါတယ္။ ဘာေတြအားနာေနမွန္းကို မသိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ လည္းအတူတူဘာဘဲ။ :P :P..... ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစား ၾကည့္တယ္ ဘာျဖစ္လို ့အားနာရတာလဲဆိုတာ... ကြ်န္ေတာ့္ အထင္ေတာ့ အတင္း ျပန္ေျပာခံရမွာဆိုးလို ့နဲ ့တူတယ္။ ဥပမာဗ်ာ..သူမ်ားေကြ်းတိုင္း စားလို ့ရွိ ရင္ အတင္းကေတာ့ ေျပာခံရမွာပဲ ေသခ်ာတယ္။ ဒီလူကေတာ့ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ သူမ်ားေကြ်းတိုင္းစားတယ္။ အရွက္လည္း မရွိဘူးေပါ့...အဲ့လို မ်ဳိးေတြေျပာခံရမွာ ဆိုးလို ့နဲ ့တူတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဗ်ာ ကိုယ္စားခ်င္ရင္စားလိုက္ေပါ့ ဘာအားနာစရရွိလို ့လဲ။ ေကြ်းတဲ့သူက အားနာလို ့ဟန္ေဆာင္ျပီးေကြ်းရင္ေတာ့မေျပာတတ္ဘူး။ ေတြ ့ လား ေကြ်းတဲ့သူ ကလည္းအားနာေနတယ္..အမွန္ေတာ့ဗ်ာ ကိုယ္ေကြ်းခ်င္ရင္ေကြ်းလိုက္ေပါ့...မေကြ်းခ်င္ရင္ကေကြ်းနဲ ့ေပါ့။ရွင္းေနတာပဲ။ ဘာအားနာစရာရွိလဲ။ ဒါေပမယ့္ ေကြ်းတဲ့သူကလည္း အတင္းေျပာခံရ မွာဆိုးလို ့အားနာပါးနာေကြ်းတာ ျဖစ္မွာေပါ့။ ေျပာၾကမွာေပါ့ ..ဧည့္သည္ကို ေရ့ွထားျပီး အိမ္ရွင္ က သူခ်ည္းဘဲစားေနတယ္တို ့ ဘာတုိ ့ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ့္ အထင္ေတာ့ အားနာတယ္ဆိုတာ အတင္းေျပာတာက စတာျဖစ္မယ္။ ကိုယ္ကိုတိုင္ က သူမ်ားအတင္းေျပာေတာ့ သူမ်ားကိုလည္း ကိုယ့္လို ဘဲ အတင္းေျပာ မယ္ဆိုျပီး တြက္ၾကမွာေပါ့။ လူေတြက သူမ်ားဘက္ က စဥ္းစားေပးရင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုယ္ေတြးေနၾကအတိုင္း ဘဲ ေတြးျပီး စဥ္းစားၾကည့္ တတ္ၾကတယ္။ ေျပာေတာ့တာသူမ်ားဘက္က လို ့သာေျပာ တာ ကိုယ့္အေတြးအေခၚေတြနဲ ့ပဲ စဥ္းစားျပီး သူမ်ားျဖစ္ျဖစ္သြားၾကတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ လူတိုင္း စုံေထာက္ေကာင္းမျဖစ္ႏိုင္ သလို ပိရိ တဲ့ လူသတ္မားလည္းမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ လူသတ္သမား က သူသာ စုံေထာက္ဆို ရင္ဘာ လုပ္မယ္ညာလုပ္မယ္ ဆို ျပီး သူ လူ မသတ္ခင္ စဥ္းစားမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ စံုေထာက္က ဘယ္လို စဥ္းစားမယ္ ဆိုတာ သူမွအေသအခ်ာ မသိတာ...အဲ့ေတာ့ သူ စံုေထာက္ဆိုျပီး စဥ္းစားထားတာေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ သူ ့ အေတြးအေခၚ ေတြျဖစ္ေနမွာဘဲ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အျမဲတမ္း ဟာကြက္ဆိုျပီးရွိရွိေနတာ....ေျပာရင္းေျပာရင္းနဲ ့ အားနာတာကေန ဘယ္ေတြေလွ်ာက္ေရာက္ကုန္ျပီလည္းမသိပါဘူး..ဖတ္ေနတဲ့လူေတြကိုအားေတာင္နာလာျပီ.. ဟီးဟီး :P :P.. ဒီတေယာက္ေတာ့အားနာတာကေန ဘာေတြေလွ်ာက္ေရးေနလဲ မသိဘူးလို ့ေျပာခံရေတာ့မွာပဲ....ေတြ ့လား ကြ်န္ေတာ္လည္း ေ၀ဖန္ခံရမွာေၾကာက္တယ္..ဘာျဖစ္လို ့လဲ ဆို ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သာ စာဖတ္သူဆိုရင္ အဲ့လို ဘဲ အေျပာမိမွာဘဲ..လူေတြက ေ၀ဖန္ခံရတာ ကိုသာမၾကိဳက္တာ... ေ၀ဖန္ရတာကို ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အရင္ကေတာ့ အဲ့လိုဘဲ ကိုယ္မၾကိဳက္ဘူး၊ကိုယ့္သေဘာမက်ဘူးဆိုရင္ေျပာပစ္လိုက္တာဘဲ..အဲ ကိုယ္လုပ္တာကို လာေျပာရင္ေတာ့မၾကိဳက္ဘူးခင္ဗ်။ :D.. အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူမ်ားကို အဲ့လို မေျပာမိေအာင္ၾကိဳးစားေနတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ ..ကိုယ္ေတာင္မွ မၾကိဳက္တာ သူမ်ားကဘယ္လိုလုပ္ၾကိဳက္မွာလဲ။ အခုထိေတာ့မေအာင္ျမင္ေသးပါဘူး။ တေန ့ေန ့ေတာ့ေအာင္ျမင္မယ္ထင္တာဘဲ။..topic ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ လႊဲသြားျပီ.. :P.. အင္းဘာဘဲ ေျပာေျပာေလ ကြ်န္ေတာ့္ အထင္ေတာ့ အားနာတယ္ဆိုတာ အတင္းေျပာတာက စတာျဖစ္မယ္။အတင္း သာ မေျပာဘူး ဆိုရင္ အားနာတာလဲ သိပ္ရွိေတာ့မယ္မထင္ဘူး။။ အတင္း ကေန အားနာ .. အားနာ ကေန အတင္း ဆိုျပီး မုန္ ့ ့လံုးစကၠဴ ကပ္ျဖစ္ေနတာ။။ ကြ်န္ေတာ္ ကေတာ့ အတင္းလည္း အေျပာမခံခ်င္ဘူး။ အားလည္းမနာခ်င္ဘူး။သူမ်ားအတင္းလည္း မေျပာခ်င္ဘူး။ အားနာတာလည္းမခံခ်င္ဘူး.... တေန ့ေန ့ေတာ့ လူတိုင္း အဲ့ လိုျဖစ္ရင္ေကာင္းမယ္ဗ်ာ။

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္အိမ္

ူလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ အျပင္ေလွ်ာက္လည္ရသည္ ကိုၾကိဳက္သည္။ ခရီးထြက္ရသည္ ကုိလည္း ၾကိဳက္တတ္ၾကသည္။ အျပင္ေလွ်ာက္လည္လွ်င္ စိတ္ေပါ့ပါးမွုကို ရသည္။ ခရီးထြက္ လွ်င္ စိတ္အပန္းေျပသည္ ဟုေျပာၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ဆိုလွ်င္ အျပင္ေလွ်ာက္လည္ရသည္ကို သေဘာမက်။ ခရီးထြက္ရသည္ကေတာ့ မဆိုး ဒါေပမယ့္ ခရီးသြားရသည္မွာ ပင္ပန္းသည္။ ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ ေနရာကို teleport လုပ္လို ့ရရင္ေတာ့ေကာင္းမယ္။ :D ..... ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အိမ္ကုိပို ၾကိဳက္သည္။ အိမ္ဆိုတာ home ကို ေျပာတာ house ကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္မိသားစု နဲ ့ ေအးေအး ေဆးေဆး ေနရ သည္ ကုိက ေႏြးေထြးေပ်ာ္ ရႊင္မွုရွိသည္။ သၾကၤန္ဆိုလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ အိမ္မွာဘဲေနေလ့ရွိသည္။ ဂိမ္းဆိုင္ ၃၊၄ နာရီသြားတာေတာ့ရွိသည္။ သို ့ေသာ္အိမ္မွာေနသည္က ပိုမ်ားသည္။ သၾကၤန္ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ တမိသားစု လုံးအားၾကသည္။ အိမ္မွာ မုန္ ့မ်ဳိးစံု လုပ္စားၾကသည္။ ေအးေအးေဆးေဆး ေထြရာေလးပါး ေလွ်ာက္ေျပာၾကသည္။ ဘာဘဲ ေျပာေျပာ ေရပက္ခံထြက္ရ တာတို ့၊ မ႑ပ္ ထိုင္ရတာတို ့ထက္ ေတာ့ ပိုေပ်ာ္ဖုိ ့ ့ေကာင္း သည္။ အိ္မ္သည္သာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အေႏြးေထြး ဆံုးေနရာျဖစ္မည္ထင္သည္။ အိမ္ကေတာ့ ေျပာသား မင္းအိမ္ မွာခ်ည္း ဘဲ ကုပ္မေနနဲ ့ အျပင္ေလ ဘာေလ ထြက္လည္ ဦးတဲ့။ ေျပာသာေျပာရတာ အိမ္မွာေနရတာက ပိုေပ်ာ္ဖို ့ ေကာင္းတယ္။ အျပင္ထြက္လည္ လည္း ဘယ္မွမသြားခ်င္ဘူး။ ဟီးဟီး ဂိ္မ္းဆိုင္သြားရတာေတာ့ ေပ်ာ္ဖို ့ေကာင္း တယ္။ ဂိ္မ္းဆိုင္ ကုိ အားလို ့ သြားလွ်င္ တခါ တေလ ၁၀ နာရီ ၁၂နာရီေလာက္ ၾကာတတ္သည္။ ဘာပဲ ေျပာေျပာပါ အိမ္မွာ ေနရ တာေလာက္ေပ်ာ္ဖို ့ မေကာင္း ဘူး။ အင္းေလ... ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သည္ အိမ္ကေတာ့ အိမ္ဘာဘဲ။။....... HOME SWEET HOME!!!

Tuesday, May 29, 2007

အဆင္ေျပသြားျပိီ

အဆင္ေျပသြားပါျပိီ။ thz again ပါ ကိုေစတန္ အခုလို ဂရုတစိုက္ စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ကူညီတဲ့အတြက္။

Saturday, May 26, 2007

စတင္ျခင္း

ကြ်္ blog ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ကူညီေပးခဲ့ေသာ ကိုေစတန္ေဂါ့ ၊ blog ေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္ေအာင္ ႏွိူးဆြေပးခဲ့ေသာ၊ကြ်န္ေတာ္အျမဲဖတ္ေသာ ကိုေမာင္လွ blog ႏွင့္ ကို ေစတန္ေဂါ့ blog ၊ blog ေရးရန္လိုအပ္ေသာ ကြ်န္ေတာ္၏ အျမင္အာရံု၊လက္ႏွစ္ဘက္၊ဦးေဏွာက္၊ ႏွင့္ အျခားျခားေသာ သက္ရွိသက္မဲ့အရာ၀ထၳဳမ်ားအားေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း။။။။

စကားခ်ပ္။ ။ ျမန္မာရုပ္ရွင္ကားမ်ားကိုအားက်ေသာေၾကာင့္ေရးၾကည့္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။